
Zondag 10 september 2017.
Ook op zondag voer ik de zwerfkatten, zoals elke andere dag. We hadden een afspraak om samen naar Breda te gaan, jij zou mij rond één uur ophalen.
Ik stond net mijn tas weer in te laden toen ik ‘ hé moeder ‘ hoorde roepen.
‘ Ik dacht wel dat je hier zou zijn, dus ik dacht, ik ga ook even katjes kijken ‘…
Ik zie je nog aan komen lopen, je lach van oor tot oor, je zag er zoals altijd uit om door een ringetje te halen, maar op de foto wilde je niet, je draaide je steeds om. En nee was nee bij jou, een duidelijke erfenis van je moeder en je zus.
Facebook stuurde vandaag deze foto van jou als herinnering, 10 – 09 – 2017.
Een emotionele foto, juist omdat deze foto stiekem gemaakt is……..want je wilde niet op de foto.
Dat ze ergens een mooi liedje zingen,
dat jij ook nog hebt gekend.
Het zijn van die hele kleine dingen,
waardoor jij even bij me bent.
( Martin Gijzemijter)