
Vraagtekens…….. als je nu denkt dat het malen in mijn hoofd minder is geworden Diaantje, nee, helemaal niet. Waarom…. duizenden waaroms. ‘ Ondanks alles, probeer er toch iets gezellig van te maken’. ‘ Fijne dagen Anne, gezelligheid moet je toch zelf maken hoor, wij weten wat het is, wij hebben ook………..’
Ik draai me om en loop weg, het lukt me om mijn mond dicht te houden.
Het is vandaag de laatste dag van een verschrikkelijk jaar….precies één jaar geleden had ik nog hoop, hoop dat het toch goed zou komen met jou. Ik herinner mij het afscheid van jou op die bewuste 31 december. Je man zou tot het nieuwe jaar bij je blijven.
Ik gaf je een kus, we keken elkaar aan, ik zei ‘tot morgen’ tegen je en je zwaaide en lachte naar mij……
Toen ik de volgende dag terug kwam was je weer terug op de IC, lag je aan de beademing, je sliep, je was onbereikbaar en mijlenver weg.
Wat er gebeurd is die nacht, met alles wat tegen mij gezegd is daarover, ik heb er geen vrede mee, en dat zal ook nooit gebeuren.
Waarom was je van de IC afgehaald, waarom zo snel. Ik vond dit nét zo onbegrijpelijk als het bord warm eten wat de dag dat je in het ziekenhuis werd opgenomen met een hersenbloeding, voor je neus werd neergezet.
Dit zijn dagen met een dubbel gevoel lieve Di, wat had ik graag samen met jou de dingen gedaan die wij elk jaar samen ondernamen rond deze tijd.
Jij begon in oktober al te zoeken naar kerstlichtjes, die wilde jij op voorraad hebben omdat je de echte lichtjes wilde hebben, geen ledverlichting, en ook geen gekleurde lichtjes. Samen met jou naar de kringloopwinkels, daar vond jij meestal nog wel een paar snoertjes, want andere mensen gingen wél over op ledverlichting. Puntjes met verlichting, nee, niet op batterijen maar op stroom…….
Ook vond jij dat ik niet meer in versleten nachthemden kon rondlopen. Op onze allerlaatste winkeldag samen, 22 december, heb jij nog een feestelijk nachtblauw nachthemd voor mij uitgezocht…..
Ik heb het nog niet gedragen, wel geprobeerd, maar het is nu toch nog té emotioneel, net als vele andere dingen……
Hoe moet ik vasthouden aan morgen, wanneer vandaag geen houvast biedt. De tijd zal voor verlichting zorgen, zelfs al voel ik dat nog niet.
( Martin Gijzemijter)