Het kan ineens zo donker en zwaar worden in mijn hoofd Diaantje. Zo donker en zwaar dat ik mijn hoofd niet meer rechtop kan houden. Dan speelt zich de hele film van jouw laatste dag weer continu af in mijn hoofd. Dat komt ineens opzetten, uit het niets.
Beelden die zulke sterke emoties oproepen dat de slaap ook niet echt mee werkt, en ik samen met Gijs maar kijk of er nog iets op de tv is.
Licht verjaagt de beelden die mij zo’n verdriet doen, beelden die ik niet van mijn netvlies kan verwijderen.
Ik heb hierover gesproken met mijn therapeut en deze stelde voor dat ik meer specialistische hulp nodig heb. Ik heb aangegeven dat ik daar nog even overna wil denken. Mijn halve leven ben ik van de ene naar de andere hulpverlener gegaan, eigenlijk wil ik dat niet meer.
Vaak ging jij met mij mee als ondersteuning, wat deden wij nu niet samen, alles toch ?
Nu moet ik het alleen doen Diaantje.
Maar ik wil er nog even over nadenken, soms moet je dingen die moeilijk zijn in het leven zelf oplossen, er doorheen heet dat.
Ik wacht het volgende gesprek eerst maar af Diana, en daarna kan ik nog steeds kiezen.
Ik denk dat jij tegen mij zou zeggen ” gaan ma, je kan er altijd weer mee stoppen als je je er niet prettig bij voelt.
Je hebt heel vaak gelijk Diaantje, ik wacht het gesprek af, en dan kan ik nog beslissen wat ik ga doen…….
Nachtje over slapen…
My Life 