Stilte tussen de chaos van het verhuizen…..denkend aan jou, aan je humor, je schaterlach, je luchtigheid “het komt wel goed ma-tje “……
Als je dit nu eens daar neerzet, en dat kleed een beetje opschuift naar links “……
Maar je bent er niet, dan zijn er van die momenten dat ik het even niet zie zitten.
Dan gaat de kraan open en ben ik blij dat er niemand bij mij is. Want diegene zou de volle laag over zich heen krijgen zonder het te begrijpen.
Je foto’s zijn voorzichtig ingepakt, de weinige spulletjes die ik van je heb moet ik naar mijn nieuwe huis brengen…….
Weet je Diaantje, eigenlijk ben ik al vanaf december aan het verhuizen, eerst naar de nieuwe flat vlak naast Albert Heijn, en nu nog een keer naar mijn gewenste huis….
Te lang en te vaak stress en slapeloze nachten. De weken dat ik vastzat in huis omdat ik geen stap verzetten kon…….

Maar ik moet door, met jou in mijn hart en in mijn gedachten…..
Als je eens kon weten hoe moeilijk het is om zonder jou door te moeten gaan.
Ik mis je zo héél erg mijn lieve kind…

Een pauze moment tussen de verhuisdozen inpakken……
Even kijken op mijn telefoon….
Dan is er ineens dat ontzettende gemis weer…..en kan ik alle verhuisdozen wel van het balkon knikkeren….😪😪😪😪😪

Stories

Punthoofd……

Shared by Anne Van De Laar on March 19, 2022

 

Lieve Diaantje, kan jij je een voorstelling maken van de puinhoop waar ik momenteel in zit ? Behalve hier thuis is het een nóg grotere puinhoop in mijn lijf en leden, vooral in mijn hoofd.
Vanaf 13 december is het hier één en al teleurstelling. Die 13 de accepteerde ik de sleutels van de flat aan het Salviapark. Ik wist niet beter dan dat ik deze woning moest accepteren, ik had deze woning  tenslotte zelf uitgekozen. Maar ik kon er niet aan wennen. En ik kan niet anders zeggen dan dat Casade mij enorm heeft geholpen, ook na het luisteren van mijn verhaal, waardoor ik nu deze fijne woning toegewezen heb gekregen. Jij wist daarvan Diaantje,  maar het waarom hoeft niet iedereen te weten, daar schiet niemand wat mee op…….

Ik heb even geduld moeten hebben lieve Diaantje, maar ik ben nu heel blij dat ik mag verhuizen naar een huis waar ik mij direct thuisvoelde. Ik was verdrietig, ik moest dit gaan doen zonder jou, en daar heb ik nog iedere keer als ik het huis binnen kom. 

Het is moeilijk om de meeste dingen alleen met je zus te moeten doen, natuurlijk helpt je broer ook mee, maar hij is beperkt door zijn  forse rugklachten. 
Elke dag een stapje verder, maar zo duurt het langer dan ik zou willen. Nu wil ik hier zo snel mogelijk weg, weg bij alle herinneringen van 25 jaar Larixplein…….
Ik weet hoe jij de koe bij de horens had genomen, je was een regelaar, hoe je het deed, deed je het, en hoe dat jij heel vaak alles voor elkaar kreeg is hier nog altijd een raadsel……

Het zal ook dit keer wel weer goed komen, maar alles is en gaat anders zonder jou lief kind van mij…..behalve jezelf bracht je een grote dosis humor mee, je hanteerde de kwast niet alleen voor de muren, maar ook voor jezelf , én niet te vergeten ”  jongens, wie wil er een worstebrooike, één of twee ” ?

Ik mis je zo Diaantje, ik voel me zo verloren zonder jou…….

Dag vogels, dag bloemen…

Lieve lieve lieve Diaantje, het huurcontract is ondertekend, ik ga verhuizen. Ik moet verhuizen. Dat wist ik, jij wist dat ook. 
Maar nu het dan zover is zijn mijn gevoelens toch dubbel. In mijn hoofd betrek ik jou bij alles. Hoe zou mijn Diaantje dit huis ingericht hebben, wat voor kleuren zou mijn Diaantje gekozen hebben op de muren, wat voor soort bankstel zou mijn Diaantje mij aangeraden hebben……
Precies één keer ben ik in mijn toekomstige huis geweest. De schilder is nu bezig om het hele huis van een nieuw sausje te voorzien. 
De schilder is de man van een goede vriendin van je zus, Suzanne. Weet je hoe blij ik ben dat dit voor mij wordt gedaan……
Ik weet dat ik nu moet doorzetten, inpakken en wegwezen, maar zo gemakkelijk is het toch niet.
Eigenlijk vind ik het wel fijn dat de man van Suzan het huis even bezet houd, kan ik nog even aan de gedachte wennen dat ik binnenkort toch de verhuisdozen moet oppakken die ik al ingepakt heb. 
Ik vind het moeilijk om alleen naar het nieuwe huis te gaan. Veel kan ik er ook nog niet doen, volgende week komen ze de vloerbedekking in de slaapkamers leggen en daarna kan ik pas echt gaan inrichten.
Ik mis je zo Diaantje, er zijn dagen dat ik het huis niet uitkom, het leven is zo anders sinds jij er niet meer bent. Mensen begrijpen dat niet, als ik een keer lach denken ze dat het mij weer goed gaat. Ik laat het maar zo, alleen mensen die dezelfde pijn en verdriet hebben ervaren weten wat er leeft achter die lach……
Vandaag zijn de meeste grote bomen voor mijn flat gekapt, er moet plaats gemaakt worden voor de bouw van drie nieuw te verrijzen flats.
Het is zo anders nu, leeg, kaal, geen vogels en duiven meer die nesten maakten in de hoge oude bomen……voorgoed verleden tijd. 

Geen minuut zonder jou…

Zo op jou van toepassing lieve Diaantje ❤❤

Diep in mijn hart….