Het begon zo mooi, al was het niet makkelijk om je naar ons kikker landje over te laten komen. Bloed, zweet en tranen hebben het mij gekost om je hier te krijgen. En bergen met geld. Je kwam naar Nederland, had een koffer vol goede voornemens bij je. Ik gaf je tijd, veel tijd, je ging trouw naar de verplichte inburgerings lessen, haalde je diploma, maar daarna zakte je interesse af. Er werden vervolgcursussen gegeven, maar jij vond het wel goed zo. Je kon je zo wel redden hier, dacht jij.
Ik gaf je tijd, nog meer tijd, maar er gebeurde daarna niet zo veel meer uit jouw eigen beweging. Ik ging het somber inzien. Ik wilde je niet pushen, ik wachtte af. Er kwamen twee poezebeesten in huis, da’s niet zo heel vreemd, ik ben opgegroeid met dieren. Jij vond het ook leuk, je moest er wel aan wennen, want waar jij vandaan komt leven de huisdieren niet binnenshuis. Dat een poes niet op het voeteneinde van een bed hoorde te liggen was jouw excuus om naar de logeerkamer te verhuizen. Dat vond ik niet erg, we waren inmiddels enkele jaren samen, en toenadering zocht jij niet meer naar mij toe, je vond het wel goed zo. Het leven gaf mij niet waar ik zo naar had uitgekeken. We leefden als broer en zus ons leven.
Ik begon je aan te sporen eens wat te ondernemen, een baan zoeken, eens boodschappen te doen, misschien was vrijwilligerswerk wel wat voor je. Ja, dat heb je geprobeerd, twee maanden, toen stond je op een ochtend onverwacht weer thuis, het werk beviel je niet, en ook wilde je liever niet schoonmaken.
Inmiddels zijn we samen tien jaar verder. Al deze jaren heb je geen moeite gedaan je aan te passen, je wilde geen vervolgcursussen voor het beter communiceren met bv toekomstige werkgevers. Je Nederlands is slecht, je begrijpt heel veel niet, omdat je je er niet in verdiept hebt. Het kwam allemaal wel goed met mij als tolk. Er was geen liefde meer, je ging mij anders zien, tenslotte ben ik veertien jaar ouder dan jij, en boven de vijftig worden vrouwen sneller oud dan mannen. Ik had kunnen weten dat het ook bij ons zo zou kunnen gaan, maar als je verliefd bent zie je niks, ben je stekeblind, ook voor waarschuwingen van mensen die het wél goed zien.
Ik begon in te zien dat ik er was voor het dagelijks brood, de huishoudelijke dingen, de financiën en zo nog veel meer. Ik stond alleen in heel veel dingen en voelde mij buiten spel staan, Na tien jaar was er nog steeds geen enkele sollicitatie de deur uitgegaan. Als je als veertigplusser Nederland binnen stapt, en als vijftigplusser nog niets weet van het land waar je nu al jaren woont en leeft…dan is het triest gesteld vind ik.
Ik heb de stap naar de mediator gezet, binnenkort zijn we allebei weer vrij, maar dat is nóóit, nee nóóit mijn keuze geweest. Ga werken, zorg jij voor mij ipv ik voor jou. Je gaf mij gelijk, dat hoort in jouw cultuur ook zo te zijn, Maar zelfs nu moet ik nog alles voor je regelen. Je inschrijven voor een huis, zorgen dat je een uitkering krijgt enz. Als je tien jaar geleden direct stappen had ondernomen en kansen voor jezelf en voor mij had gecreëerd, was je nu een zelfstandige Nederlander geweest, en hadden we misschien nu een goed leven gehad samen. Misschien was je ook eerder tot de conclusie gekomen dat het beter geklikt zou hebben met een vrouw van je eigen leeftijd, per slot van rekening zijn wij geen Macron’s, en hebben wij geen paleis ter beschikking zodat we daar de schijn kunnen ophouden.
Dat zijn niet te voorspellen levens gebeurtenissen. Maar de jaren zijn voorbij gegaan zonder dat er iets moois geweest is tussen ons. Jij hebt nog mooie jaren voor je liggen, dwz, als je er NU iets van gaat maken. Als je in Nederland wil blijven moet je toch echt nu de handen uit de mouwen gaan steken, en je verdiepen in Nederland en zijn taal, anders gaat het je niet lukken.
Weet dat ik het betreur dat ik andere verwachtingen had, tien jaar geleden, maar tijd gaat door, voor jou en voor mij. Onze wegen gaan binnenkort scheiden, ik wens je een goed leven toe hier in Nederland, maar zonder je eigen inzet gaat dat niet lukken. Ik gun je nieuw geluk in je leven, maar daar moet je dingen voor doen, en ook dingen voor laten. Kies de juiste richting, nu, en doe het met wijsheid en ook werklust, en oprechte liefde. Dan weet ik zeker dat het dan wel gaat lukken.
Ik wens je een heel fijn en liefdevol leven toe, maar alleen jij kan dat bewerkstelligen.
Je ex
