Jij bent oké, ik ben waardeloos…

Vriendschap is een illusie…..

Helemaal mee eens Henk Westbroek, de spijker op zijn kop. Volgende maand is het precies zes jaar dat mijn schoonzoon de kuierlatten nam omdat hij meende in een midlifecrises te zitten. Heden ten dagen duurt deze midlifecrises nog steeds voort. Lange tijd heb ik mij zorgen om mijn dochter gemaakt, maar die tijd ligt sinds enige maanden achter mij. Ook achter mijn dochter, ze staat haar mannetje wel is gebleken. En dat ik trots ben op haar vorderingen steek ik niet onder stoelen of banken .

Korte metten maken met mensen die misbruik maken van je goedheid én je vertrouwen. De laatste maanden verschillende keren de ( nog steeds ) echtgenoot verzocht onderhand eens stappen te ondernemen om een punt achter het huwelijk te zetten, maar meneer denkt zoek het maar uit, het bevalt mij goed zo. Aanpappen met de ex vriendinnen van mijn dochter, dagjes uit, samen televisie kijken, plannen maken enz enz, maar naar de advocaat stappen durft meneer niet. En wat blijkt, via zijn laatste vlam, ook inmiddels een ex vriendin van mijn dochter , want dochterlief heeft onmiddellijk na het ontdekken van deze walgelijke streek de vriendschap verbroken, ben ik gedoodverfd als de kapot maker van het huwelijk. Ik was té veel en té vaak aanwezig, bemoeide mij overal mee. Het laat mij volkomen koud wat er gekletst wordt, ik lig er niet meer wakker van nu ik zie hoe mijn dochter haar eigen boontjes dopt. Ze ligt er niet meer van wakker dat meneer aanpapt met haar z.g vriendinnen. Dochter, ik ben super trots op je, ga zo door en blijf van je afbijten, eens komen ze zichzelf wel tegen. Ga zo door, dat wilde ik tóch even op deze manier tegen je zeggen.

Liefs van je moeder

 

My Heritage…

Ken je de site My Heritage ? Dat is een site waar je een stamboom kan maken, of personen zoeken die in jouw stamboom thuishoren. Vanmiddag kreeg ik een mailtje van ze met de mededeling dat mijn halfzus, Anna Maria Adriana van de Laar, geboren op 8 mei 1959 te Rotterdam, vandaag haar verjaardag viert. Misschien zou ik het leuk vinden om haar via de site te feliciteren. Nou, nee dus. Een aantal jaren ben ik zoekende geweest naar deze halfzus, ergens is er ook nog een halfbroer, maar dat heeft niets opgeleverd. Ik ben klaar met zoeken, ik wil er geen letter meer aan verspillen. Blijkbaar hebben deze twee zich ergens verstopt en willen niet gevonden worden, dat is hun goed recht.

Via deze site ben ik wel veel te weten gekomen over de uitgebreide familie die ik heb. Dat is leuk om te weten, maar verder heb je er ook niks aan. In de tijd dat ik geboren ben was het mode om te emigreren, veel van mijn familieleden hebben die overstap ook gemaakt, voornamelijk van vaders kant. Deze mensen zijn vreemden voor mij, en ik ben ook niet het soort vrouw dat contact gaat opnemen met bv spoorloos, of dat andere programma, met Robert ten Brink. Met de hele familie naar New Zeeland, Australie of Canada. Mij niet gezien. Maar omdat je nooit weet hoe een koe een haas vangt……onbekende halfzus in Rotterdam, bij deze een fijne verjaardag toegewenst. Mocht je dit lezen en de behoefte voelen contact met mij te zoeken, dan weet je de weg.

Geduld……

….. Is een schone zaak. Ik heb mijn geduld verloren, voor veel dingen en dat geduld moet ik terug zien te vinden. Onder dat verlies van mij lijden mensen.  Maar voornamelijk man en dochters. Moeder is kortaf, snel gepikeerd, kan uren gaan zitten bokken. En nou ben ik wel zo dat ik voor alles een verklaring hebben wil, dus google had een goeie aan mij voor enige tijd. Het komt door dat ik ouder word, het komt door onverwerkte gebeurtenissen, doordat ik geen stenen uit mijn rugzak kan gooien. Ooit heb ik onderweg wel stenen uit mijn rugzak weggegooid, maar op de weg terug die ik nu ga, raap ik de stenen één voor één weer op en daar ligt mijn probleem volgens de psychologen van google, dus mijn rugzak is weer aardig gevuld.

Ik ben opgegroeid zonder vader en met een moeder die er wel was, maar anders dan ik gewild had. Nou weet je als kind niet beter als je zo opgroeit, maar ik zeg je dat later toch alles naar de oppervlakte komt. Al vaker heb ik mijn frustraties hier op papier geuit en omdat dat mij helpt woede en verdriet los te laten is papier een geduldige luisteraar. ‘Je kunt het ook van je afschrijven en daarna verscheuren, werd weleens gezegd, maar dat werkt bij mij zo niet. Ik ben een verzamelaar, van leuke maar ook minder leuke dingen. Alles heeft een bedoeling, zou mijn bonusdochter Fiona zeggen, en dat is voor een groot deel waar. Ik leef met schuldgevoelens, heb ik het wel goed gedaan allemaal in dit leven, had ik dingen anders of juist niet moeten doen. Dat knaagt aan mij, maar er is geen weg meer terug. Een persoon die mij tien jaar geleden ernstig heeft geschaad met zijn mooie praatjes en beloftes zou ik graag nog eens terug willen zien om hem te vragen waarom, waarom maak je iemands leven opzettelijk kapot. Waarom deed je mij dit aan om daarna nooit meer iets van je te laten horen. Hartschelp 40 in Diemen.

Vanmiddag bezocht ik mijn moeder weer in het verzorgingshuis, ik ga daar liever niet alleen naar toe dus ik word meestal vergezeld door één van mijn dochters. Toen we voor het verzorgingshuis stopten zag dochterlief de bui alweer opstijgen. ‘Ma, zucht eens héél diep en adem daarna heel langzaam weer uit. Herhaal dat een paar keer , anders gaan we niet naar binnen…… zo gezegd zo gedaan. Ik wéét waarom ik moeite heb om naar dat verzorgingstehuis te gaan, maar ik zal dat nooit openlijk tegen vreemden uitspreken. Het verleden zit voor een groot deel wéér in die rugzak. Caroline, mijn toenmalige psychologe heeft mij destijds goed geholpen mijn rugzak lichter te maken, maar inmiddels is de rugzak toch weer te zwaar om te dragen. Ik weet het, iedereen maakt fouten, maar niet iedereen kan daar zomaar overheen stappen,en zo iemand ben ik.

Toen mijn ex man drie maanden geleden overleed kwam ook weer dat schuldgevoel opzetten, had het anders gelopen als ik meer / minder door de vingers had gezien toen die tijd. Misschien als ik kordater gehandeld had …… maar het blijft voor altijd verborgen, er is geen leven dat je over kan doen.  Het leven gaat verder en ik moet nogmaals grote stenen uit de rugzak zien te gooien, al weet ik nu nog niet hoe. Komt tijd komt raad……..laat ik dat maar hopen.