Mazzel oma…

Herken jij het ? Je krijgt foto’s toegestuurd via whatsapp je hoort dingen, je ziet dingen, maar krijgt erbij te horen dat je het niet op FB mag zetten. Dat betreft in mijn geval voornamelijk foto’s. Ik ben in het bezit van twee prachtige kleinzoons, en als ik zeg prachtig, dan bedoel ik ook prachtig. Ze delen veel met mij, nou ja, veel……maar ermee pronken dat mag ik niet. Neem de oudste, van kleins af aan ( hij is van 1997 ) slaat hij bijna geen weekend over om te komen slapen, nee, ik noem óók geen namen en geboortedatums, beloofd is beloofd. Op mijn bureau staat een foto, daar leert hij fietsen op zijn fietsje met zijwieltjes, nu vliegt hij om de paar weken naar zijn vriendin in Turkije. Maar de weekenden dat hij niet onderweg is komt hij nog steeds een nacht logeren. Is dat rijkdom of niet ? Daar staat wel tegenover dat zijn logeerkamer tegen het einde van het jaar leeg komt te staan. Kleinzoon vertrekt dan naar Turkije om daar te gaan studeren. Ik zal hem vreselijk gaan missen. Juist omdat het nooit anders is geweest alle jaren. Het gebeurt nu al dat hij naar zijn familie en vriendin vliegt en ik het zó stil vindt zonder hem . Maar ja, ook mijn kinderen vlogen ooit uit, en ja, daar had ik minder moete mee.

In zijn jongere jaren ( hij is van 2000 ) kwam jongste kleinzoon ook zeer regelmatig mee. Zodra vader of moeder ze had afgezet gingen de boys om beurten de douche in, pyama’s aan, en dan begon de pret. Iets lekkers eten, drinken, lol maken, spelletjes doen, of een  film in de cassetterecorder. De oudste keek in de woonkamer of op de logeerkamer naar een film naar keuze, en samen met de jongste was het met oma samen in bed Tom & Jerry  kijken, en hoe het kon weet ik niet meer, maar we bleven lachen, om steeds weer dezelfde film met de even droge grappen. Chips mee naar bed, en genieten maar. Sinds tante, die om de hoek woont bij ze, alleen is, een jaar of zes nu, is de jongste overgelopen naar zijn tante, want die is nu alleen, en heeft óók nog eens een hond. De komende vier jaar zal deze jongste knapperd niet het land uit gaan, eerst nog zijn studie afmaken, daarna zien we wel weer verder. Pas als vader en moeder verhuizen naar Turkije is er de kans dat hij meegaat, maar dat ligt nog in de toekomst. Wellicht vindt hij hier een vriendin, je weet het niet, de belangstelling voor meisjes is er al dus wie weet. Het hebben, en houden van mijn kleinzoons is mijn grootste geluk………

 

 

Lieve Lique, ik houd héél véél van jou ❤️❤️

Lique en Diana 1971

Met je zus uit eten geweest lieve Diaantje “kom op ma, we gaan even ergens rustig zitten en eten, en als je weer nee zegt wacht je maar in de auto tot ik terug kom “…….😶 En met je zus ook voor jan joker op en neer naar Den Bosch gereden. Nee, ik ga niet openbaar schrijven waarom. Maar je zus en ik zijn soms té impulsief, net als jij dat was, wat dat betreft waren we alle drie precies hetzelfde. 

Daarna met je zus op visite geweest bij boven- buurvrouw Clasien. Zo nu en dan vraagt buurvrouw Clasien of we op de koffie komen, even gezellig kletsen over van alles.
En elke keer weer ontdekken we overeenkomsten. Zo is buurvrouw Clasien een beetje familie van mij, en was zij de leidster van de zondagschool toen ik een jaar of zeven was.
Oma Jopie vond dat ik daar naar toe moest. 
Toen ik hier kwam wonen en Clasien zag viel meteen het kwartje. Zij herkende mij niet, en was héél verbaasd dat ik haar wel herkende.

Ik kan héél goed gezichten herkennen al zeg ik het zelf.
Afgelopen week was ik even in de Lidl, daar haal ik ayran voor mijn kleinkinderen, en wie liep ik daar tegen het lijf ? Helga, een klasgenootje van de lagere school.
De eerste keer dat ik haar tegenkwam was kort na jouw overlijden lieve Diaantje. 
Toen kwam ik nog weleens bij de Jumbo en ik herkende haar direct. Ik stopte naast haar met mijn winkelwagen en zei ” jij bent Helga….ja, zei ze, maar wie ben jij ? 
Dat was zo’n leuke ontmoeting, Helga is bijna nog net zo verlegen als toen we bij elkaar op school zaten.

Deze week zag ik haar na een lange poos weer bij de Lidl, en toen ik met mijn winkelmand vlak voor haar stilstond herkende ze mij ook meteen. Het was alsof we elkaar nóóit uit het oog verloren waren. Dat zijn bijzondere dingen,  net zo bijzonder als de ontmoeting met Clasien. Deze ontmoetingen zijn kostbaar voor mij, een stukje jeugd dat in levende lijve terug komt…….memories, ik vergeet nooit hoe belangrijk ze zijn in mijn leven…….🌷❤️

Ik heb geen favoriete feestdag….

Wat is je favoriete feestdag? Waarom is deze dag je favoriete?

Ja, maar dat was eens en nóóit meer….verschrikkelijk 🙃🙃🙃

Heb je ooit gekampeerd?

Verliefd, verloofd, getrouwd….❤❤❤

Lonelyness…😢

De laatste tijd gaat het mij niet goed Diaantje. Het fijne weer maakt het nog een beetje aangenaam omdat ik op mijn balkon kan zitten. Ik ben ook tot het besef gekomen dat ik beter voor mezelf moet gaan zorgen. Ik heb zoveel klachten die verband houden met mijn diabetes, als ik zo doorga met overal maar met de pet naar gooien dan gaat het geheid de verkeerde kant op.

” Ma, komen jullie bij ons eten ” ? Je vroeg je zus en mij regelmatig om te komen eten, en omgekeerd kwamen jij en je man bij mij eten. Na het eten nog gezellig samen koffie drinken……. alles is zo anders nu. 
Het beeld van de laatste dagen met jou kan ik niet van mijn netvlies krijgen, die herinneringen brengen mij steeds weer aan het huilen…..het voelt zo verschrikkelijk eenzaam zonder jou….omringd door je kleding die ik pasgeleden van je man heb gekregen, ik weet er niet goed raad mee…
Had hij mij maar een sierraad van jou geschonken, een armband, oorbellen, een halssieraad, dat had ik kunnen dragen…..ik had je daardoor héél dicht bij mij gevoeld….nóg dichter…..💔💔

Uren, dagen, maanden, jaren……

Een van de laatste dagen om nog op het balkon te kunnen zitten, je weet het niet, zo eind september. Het weer is prima vandaag.
Mijn conditie is belabberd, ik ga moe naar bed Diaantje, en sta nog vermoeider op.
Ik had gehoopt dat het toch wel een beetje beter zou gaan deze tijd, de warmte achter de rug en de herfst in aantocht, mijn favoriete seizoen. 
Ik ga niet graag naar buiten nu, ik moet om alles huilen, zelfs nu ik dit schrijf ook  weer.
Er zijn momenten dat ik jou zo verschrikkelijk mis….je lach, je humor……alles…..
Je mooie kleding die hier hangt en waarvan je de helft nooit gedragen hebt. Dat doet zoveel met mij. Je wilde zo graag nog genieten van je leven, maar het mocht niet zo zijn. Minder werken en meer leuke dingen doen, je keek er zo vaak naar uit.

Vandaag probeer ik mijn gedachten te verplaatsen door op mijn balkon naar de mensen te kijken, ook begint de aanloop al voor de voetbalwedstrijd RKC tegen Vitesse om 16:45. Dat geeft wat afleiding, maar het veranderd mijn gevoelens niet. Je zus doet boodschappen voor mij want ik wil niet de deur uit vandaag. De energie ontbreekt mij, voor alles eigenlijk, maar morgen zie ik wel weer verder Diaantje…..ik mis je zo…..😢💔💔

Wat is daarop uw antwoord?

Over een maand gaan je zus en ik weer fly high, wéér ja, want nu is het de beurt aan je jongste neef om zijn huwelijks voornemen bekend te gaan maken in Turkije. 
Een verlovingsfeest met duizend gasten, dus daar wordt flink uitgepakt. En dat is dan de verloving nog maar.
Toen jij nog bij ons was hebben wij hier vaak over gespeculeerd. Samen zouden wij naar Turkije vliegen om bij de feesten aanwezig te zijn. Verloving, huwelijk……
Toen je oudste neef vorig jaar oktober trouwde in Turkije heeft je zus zich opgeofferd om met mij mee te gaan. Je zus had zo graag gezien dat jij en ik daar de gasten waren geweest, in het vliegtuig stappen is voor je zus een bijna onoverkomelijk drama. Ze heeft het voor mij gedaan. Met klotsende oksels, het zweet in haar handen en flink wat kalmerende pillen in haar maag is ze het vliegtuig ingestapt…….

Het is bijna weer zover. Ik weet dat jij zo héél erg graag eens wilde vliegen, dat was een hele grote wens van je, en je zus zou er héél véél voor overgehad hebben als jij met mij deze reis had kunnen maken.
Dit jaar verlooft je neef, volgend jaar de bruiloft. Dat wordt nog twee keer vliegen voor je zus en voor mij…….en je nichtje Ruth wil ook een keer een Turks trouwfeest mee maken, dus wie weet vliegen we over een jaar wéér een keer, maar dan met z’n drieën……..✈️✈️

Als een paal boven water…

Er zijn maar héél weinig foto’s van jou waarbij ik het moment niet terug kan halen. Ook bij deze foto weet ik nog precies hoe en waar wij gelopen hebben met de honden.
Ik vond het een beetje eng om over het smalle bruggetje te lopen, maar jij was resoluut. ” Ja ma, kom op, in één keer doorlopen, en als je in de sloot flikkert haal ik je er wel uit,” gevolgd door een lachsalvo van een enorm decibel.
Eenmaal over het bruggetje liepen we richting Drunen waar we eens weggejouwd werden omdat we over een boze boer zijn weiland liepen. 
Terug liepen we door de vlindertuin. Met mooi weer gingen we samen op het enige bankje zitten wat daar stond. Pauze…..de honden vermaakten zich wel.

Het leven gaat door. Niet voor mij. En dat begrijpen alleen mensen die zelf ook een kind verloren hebben. Hoewel, ik ken ook mensen die wél doorgeleefd hebben na het verlies van hun kind. ” Ach, het is al zolang geleden ” , we zijn inmiddels zelf ook een dagje ouder, we hebben kleinkinderen en hebben het goed samen ‘.

Ik heb eens het advies gekregen om niet tevaak foto’s te kijken, want dat brengt steeds weer verdriet naar de oppervlakte. 
Ook verdriet moet een weg vinden Diaantje, op wat voor manier dan ook. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. Je bent er als ik opsta, als ik ga slapen, en ook als ik weer eens niet kan slapen ben je bij me.
Geef mij geen advies want ik doe er niets mee. Zeker, het leven gaat nog steeds door, maar het geduld van de ware God houdt een keer op. Zijn Zoon heeft ons genoeg gewaarschuwd, en dat doet Hij nog steeds.
Zijn belofte dat hij de doden zal opwekken is voor mij genoeg om te geloven dat ik je hier op deze aarde terug zal zien. ( Johannes 5: 28 -47 )

( Toen Jezus op aarde was vroegen zijn discipelen hem waaraan ze de tijd van het einde konden herkennen. ” Meester, wanneer zal dat allemaal gebeuren ? Jezus zei, pas op dat je niet wordt misleid, want velen zullen komen die mijn naam gebruiken en zeggen : ” Ik ben het ” en ” De tijd ” is gekomen. Als jullie horen van oorlogen en ongeregeldheden ‘, raak dan niet in paniek. Jezus sprak verder ‘ het ene volk zal strijden tegen het andere, en het ene koninkrijk tegen het andere. Er zullen grote aardbevingen zijn en in de ene plaats na de andere voedseltekorten en epidemieën. Ook zullen er angstaanjagende dingen te zien zijn en zullen er uit de hemel grote tekenen zijn.   ( Lukas 21 )

                        **********
Nog nóóit in de geschiedenis zijn er zoveel aardbevingen, oorlogen, epidemieën en hongersnoden in deze vorm voorgekomen. Geweld is aan de orde van de dag, maar ja, velen zullen zeggen dat dat altijd al zo geweest is.
Van mij mag een ieder geloven wat hij / zij wil, maar respecteer wat ik geloof. 
Ik ga mijn lieve dochter Diana terug zien hier op deze aarde, dat staat voor mij zo vast als de zon en de maan aan de hemel staan . Amen

Tijdloos…

Zij kwam de winkel uit, ik ging de winkel in. ” He hallo, hoe gaat het, ik zie je af en toe weer bij je dochter, gaat het weer met je “?
Ik condoleerde haar met het verlies van haar man. Ja, zei ze, dat is alweer vier weken vandaag, maar dank je.
Ja weet je, ik leefde al zeven jaar alleen, en je weet dat er geen verbetering meer komt. 
Je legt je erbij neer, dat weet je bij deze ziekte. 
Opgewekt praatte ze verder, zwaaide naar een bekende en groette een vrouw die de winkel inging……

Zo werkt het niet bij mij, mijn opgewektheid komt in de meeste gevallen niet recht uit mijn hart. Van binnen denk ik vaak, mens, ik hoop dat je mij niet ziet, dan hoef ik jou ook niet te zien. Inmiddels ben ik ervaren in het ontlopen van mensen. Soms voel ik mij schuldig, maar meestal niet.

” Alweer vier weken, zij ze, alsof het een eeuwigheid geleden is. Ik mis jou wat langer lieve Diaantje, en bij mij voelt het nog steeds als de dag van gisteren. 
Op het terrasje plannen maken voor de twee weken vakantie die je voor de boeg had, je verheugde je daar heel erg op……

Vanaf toen is de tijd voor mij stil blijven staan……😢💔

Hoop…

Zo blij met de foto’s die ik van José gekregen heb. Toch nog gevonden.
Er is inmiddels een vergroting gemaakt ook, gekregen van je zus, lief hé? Nu nog op zoek naar een mooie lijst. Heel vaak bekijk ik jouw foto’s, je had zoveel gezichten Di.
Ik ken mensen die altijd hetzelfde gezicht trekken op foto’s, maar bij jou was dat nooit. Je kon schateren, serieus kijken, je kon zelfs boos kijken en roepen dat je niet op de foto wilde omdat je jezelf er niet uit vond zien.
Kleurrijk was je ook. Blond, rood, bruin, je vond het leuk om van kleur te veranderen, je bent zelfs een paar keer met een pruik op naar je werk gegaan, en niemand heeft dat in de gaten gehad.

Weet je Diaan, ik ben blij dat jij niet weet hoe erg ik je mis, hoe ons leven veranderd is na jouw overlijden. Niets is meer hetzelfde.
Als ik niet het geloof zou hebben dat ik je hier op aarde terug zou zien dan had niets nog enige betekenis voor mij. Ik geloof niet dat je een ster aan de hemel bent, ik geloof niet dat je in de hemel verder leeft…..als dat zo zijn zijn, en wij zonder hoop zouden zijn dan was de belofte van God om de aarde weer te herstellen in een paradijs een grote leugen.
En God kan niet liegen, zijn woorden keren niet zonder daden tot hem terug. 
Ik haal véél troost uit het verslag van Mattheus waar hij in hoofdstuk 24 duidelijk maakt wat Jezus vertelde over de eindtijd toen hij op aarde was en aan zijn discipelen verslag deed over de gebeurtenissen die in de eindtijd plaats zouden vinden, en ook sprak over de toestand van de doden.
Ik geloof dat jij niet in de hemel ergens rondzweeft, je bent dood, je hebt geen gedachten meer aan wat dan ook.
Jij wacht op de stem van Jezus Christus wanneer hij de doden weer tot leven zal roepen.
( Johannes 5 :  28 & 29 )
Aan deze hoop houd ik vast mijn lieve Diaantje, want het is de enige waarheid die ons weer bij elkaar zal brengen ❤❤

Mijn lieve kind….

Ik mis je zo….

Tante Betsy…

​Vanmorgen kon je zus weer een aantal jurkjes van jou ophalen bij je man, en dat waardeer ik enorm. Aan alle jurkjes hangt het prijskaartje nog aan, en dat maakt mij wel verdrietig. Had je er maar meer van genoten door de jurkjes te dragen.
Je zei vaak dat als je minder ging werken de jurkjes uit de kast zouden komen…..

Het verdriet om jouw verlies wordt niet minder Diaantje, het is er elke dag opnieuw, er zijn dagen bij dat ik het liefst mijn bed niet uitkom. Dan herinner ik mij de laatste dagen dat je nog bij ons was.
Je vrolijkheid, maar ook de somberheid die jou ineens kon overvallen. Was dat een teken, vraag ik mij vaak af, van niks kon je ineens door somberheid worden overvallen. 
Ook was je moe de laatste tijd en dat zag ik aan je. Op het terrasje aan de Els vierden we met ons drieën dat je vakantie begonnen was, 20 december was je laatste werkdag.  
Het was ons laatste uitje, twee weken later was je niet meer bij ons.

Ik heb ‘m nog niet eerder gezien, de opvallende jurk die je ooit ergens hebt gekocht bij Tante Betsy. Toen ik ‘m vandaag in mijn handen kreeg wist ik niet of ik moest lachen of huilen. En de prijs ….echt helemaal niks voor jou om zo’n jurk aan te schaffen.
Misschien om aan te trekken naar haar werk, zei je zus, maar ook dat is onvoorstelbaar voor mij…..zwart was jouw kleur, oranje was ook jouw kleur…..maar rood, en dit model ??
Ik ga nadenken of ik deze bijzondere jurk aan een goed doel zal schenken, of dat ik ‘m ga bewaren als aandenken aan jou ….als één van je ondoordachte aankopen 😅

Herfst…🍁🍂🐞🪲

Eindelijk, na een paar maanden, blij om je oom weer een keer gezien te hebben. 
Wij wonen geen onoverbrugbare afstanden van elkaar, maar het komt er gewoon niet van. Ik ben blij dat je oom het initiatief heeft genomen om mijn kant op te komen.
Vroeger zagen wij elkaar vaker, onze moeder leefde toen nog en combineerden we regelmatig de bezoekjes. 
Het ontroerd me toch telkens weer als ik mijn broer zie, op die momenten neem ik mij steeds voor om elkaar frequenter te bezoeken, maar van mijn kant komt het er telkens niet van.
Één oorzaak is dat ik gewoon géén tijd vrij maak voor mezelf, ik vind dat ik altijd klaar moet staan voor anderen.

Samen met je oom en je zus een wandeling gemaakt door een klein stukje bos en daarna bijgepraat bij je zus thuis.
En ja Diaantje, ik heb er weer een paar gefotografeerd, eikeltjes. Weet je nog dat wij het zo bijzonder vonden dat je eind juni, begin juli al piepkleine eikeltjes aan de bomen zag groeien ?
Voor het eerst, zonder jou, heb ik er weer aandacht aan geschonken. Ik herinnerde mij  jouw enthousiasme, je verbazing, je plezier dat er een klein beetje herfst aan het groeien was…..
Welnee, nog lang geen herfst in zicht, zei je oom toen ik hem wees op de eikeltjes. Maar voor jou en mij was dat een teken dat het tóch weer herfst zou worden, jouw en mijn favoriete seizoen ……🌰🍄🍁🍂🕸🐞

Een goed doel…

Samen met je zus heb ik besloten een deel van jouw kleding te doneren aan een goed doel. Met geen mogelijkheid lukt het mij om al jouw kleding op te slaan in mijn kasten. Jemig, Diaantje, aan éénderde van je kleding hangt het prijskaartje nog aan. 
Nieuwe kleding, nooit gedragen, veel ervan samen gekocht, jij en ik, in Dordrecht. 
Drie nieuwe winterjassen waarvan er één al een bestemming heeft gekregen.
Het doet mij pijn bij het zien van zoveel kleding. Natuurlijk zijn er kledingstukken bij die ik niet weg zal doen, daar maak ik plaats voor, al moet ik daarvoor mijn eigen kleding uitdunnen. 
Met pijn in mijn hart doneer ik een deel van jouw kleding aan een goed doel…..aan iemand die wel een warme nieuwe jas gebruiken kan….een vest, een broek, een jurk, een blazer, een rok, een trui…..
Niet van al je kleding kan ik afstand doen, dat wil ik ook niet en dat doe ik ook niet.
Je kapiteinspak wat je droeg naar de toppers blijft ook hier bij mij. Ik herinner mij dat je vol trots je outfit kwam showen, compleet met pet……

Ahhh lief kind, het leven is moeilijk zonder jou, het is niet iets dat overgaat, ik moet leven met jouw verlies, de ene dag beter dan de andere.
Ik geloof in een leven na de dood. Geen leven hierboven, zoals velen geloven, maar een leven hier op aarde zoals Jezus Christus heeft beloofd . Ik geloof dat Jezus Christus de doden op zal wekken zoals hij ook Lazarus heeft opgewekt. Jezus wekte doden op, genas zieken, liet blinden weer zien en predikte het goede nieuws. Velen willen het goede nieuws niet horen, geloven niet dat de wereld weldra zal veranderen. Er is nog nóóit zoveel ellende op aarde geweest als nu. Maar velen willen het niet zien, zij zijn te druk bezig met de dingen van het leven en zien niet wat er om hen heen gebeurt. 
Ik wel en ik geloof dat ik jou hier op deze aarde ga terugzien lieve Diaantje…….
( Johannes 5 :28, 29. )

Sprakeloos…

Jij schrok niet snel Diaantje, maar ik schrok wel toen ik vanmiddag bij je zus naar binnen liep. Een overvolle woonkamer met kleding. Het zag letterlijk en figuurlijk zwart van de kledingstukken. Behalve een paars / blauwe en een groene jas kon ik geen andere kleur dan zwart ontdekken. Stapels en nog eens stapels zwarte kleding. Dat was jij.
Ik herkende meteen de kledingstukken die wij samen gekocht hebben.  Gekocht in winkels die niet meer bestaan, de kaartjes nog aan de kledingstukken. 
Zouave broeken, samen gekocht in Dordrecht toen je daar nog woonde…….
Maar ik weet niet echt hoe ik mij moet voelen Diaantje, je man vertelde tegen je zus dat hij twee van jouw kledingstukken weggegeven heeft aan een vrouwelijke collega……en ik mis de kledingstukken die je de laatste jaren droeg. Je veranderde van smaak, je koos kleurrijkere kleding, bloemenjurken, maar niets van die kledingstukken kon ik ontdekken. 
We hebben samen in Den Bosch twee jumpsuit voor jou gekocht…….deze worden nu misschien ook gedragen door zijn collega…..

Misschien kom ik ondankbaar over nu, maar dat is het niet, wel ben ik teleurgesteld dat je kleding die je de laatste maanden droeg er niet bij was.
Wel de sokken die je zus de avond voor je overleed nog voor je gekocht heeft beneden in het cadeau winkeltje….je had ijskoude voeten, later werd ons verteld dat ijskoude voeten hebben een teken is dat de dood niet meer lang op zich zou laten wachten…….
Ik mis je Diaantje, ik mis je héél héél erg…..💔💔

Bedankt schoonzoon…

Gisteren kwam je zus thuis met acht zakken kleding van jou Diaantje. Je man was aan het opruimen geweest. Nu weet ik dat jullie huis niet één van de grootste is,  maar waar heb jij acht zakken met kleding kunnen bergen Diaantje? 
Je man had je zus gebeld en haar gevraagd of zij jouw kleding wilde hebben, anders zou het naar de kringloop gaan……
Nu kom ik niet vaak bij de kringloop, eigenlijk sinds ik hier woon helemaal niet meer, maar ik wil er niet aan denken dat ik jouw kleding daar had zien  hangen, of nog erger, er iemand mee had zien lopen. 
Jouw man heeft geen contact meer met mij wat ik echt jammer vind, maar hij heeft nog wel contact met je zus, vandaar zijn aanbod via je zus.
Je zus stuurde mij gisteren een paar foto’s van jouw kleding en bij ons allebei liepen de tranen over onze gezichten.
Omdat kleinzoon bij mij logeert heb ik even te weinig ruimte om al jouw kleding op te bergen, ik ben na een dik jaar nog niet eens klaar met mijn eigen spullen te ordenen….
Erg hé, dat vind ik eigenlijk zelf ook.
Maar na drie jaar bijna al jouw kleding in bezit te mogen krijgen waardeer ik zeer. 
Emotioneel is het nogal wat. 
Één van de kledingstukken herkende ik meteen, ik kon er je in uittekenen, een en al kleur, net als jijzelf ook was.
Van veel kledingstukken kocht je er meteen maar twee van, er zou een vlek op kunnen komen die er niet meer uit zou gaan, het zou kunnen krimpen, je weet maar nooit, en je zus heeft precies hetzelfde, één plus één reserve.  
Na drie jaar jouw kleding weer in mijn bezit, dingen die wij vaak samen hebben gekocht, het doet wel wat met mij, het doet veel meer dan ik eigenlijk emotioneel aankan……
Bedankt Walter…….ook namens je vrouw.

Mijn lieve dochter Diana…💞💞💞💞💞

Tijd…

Mijn lieve, lieve mooie dochter….
tijd heelt niets, helemaal niets….
Ik mis je zo….

Onzichtbaar…

Onzichtbaar….

Soms vragen mensen, die ook mijn stukjes lezen, aan je zus of zij het niet vervelend vindt dat het altijd alleen maar over jou gaat.

Ik heb het je zus al vele keren gevraagd. Ze heeft er totaal geen moeite mee. ” Wat zou je over mij moeten schrijven, is haar vraag daarop. ‘ Ik leef nog, en daarnaast sta ik helemaal niet graag in de belangstelling ‘.
Daar weet ik alles van, je zus zou het liefst regelmatig onzichtbaar willen zijn…….
Je zus is nu nóg meer mijn steun en toeverlaat sinds jij ons hebt verlaten. Ze verdient het zeker om ook in het zonnetje gezet te worden……🥰❤❤

Tijd en toeval…

Toegegeven,  ik ben niet altijd even aardig naar mensen die niet ( meer ) over jou praten, jouw naam niet meer noemen. 
Als ze na drie zinnen jouw naam nog niet hebben genoemd heb ik ineens haast of erger, ik loop weg. 
Als ik mensen regelmatig tegenkom en alleen groet is het een ander verhaal, maar met mensen die zich van de domme houden ben ik snel uitgepraat.
Je zus en ik zijn andere mensen geworden na jouw overlijden. Ook lichamelijk. Wij zijn niet meer die sterke vrouwen die wij, samen met jou, wel waren. Nergens draaiden wij onze handen voor om, voor iedereen stonden we klaar…….maar met de beste wil van de wereld lukt dat ons nu niet meer. 
Na haar heupoperatie is je zus niet meer het manusje van alles op haar werk, niet meer het manusje dat iedereen het werk uit handen neemt. ” Oh, kan jij morgen niet, dan kom ik wel werken hoor, geen probleem. 

Ook het besef dat mijn moeder er niet meer is begint sterker binnen te komen. Samen bezochten wij oma Jopie regelmatig ook al herkende oma ons niet meer. Tien maanden na jouw overlijden ging ook moeder / oma heen. Het verdriet om jouw dood nam mij helemaal in beslag.  Er was boosheid in mij, jij bent maar achtenveertig geworden, oma is tweeennegentig geworden, ik kon haar dood accepteren dacht ik…..
Nu voel ik vaker een dubbele leegte, een leegte waarbij het gemis van jou nog steeds centraal staat maar het gemis van oma zich ook aan mij opdringt. Het verdriet om de moeder die ik in mijn jonge jaren zo heb gemist. De moeder die er was, maar ook weer niet. De moeder die het mij kwalijk nam dat ik een oplossing zocht, voor haar bestwil, beschermd wonen.
Moeder liet het gas aanstaan, moeder had een afspraak maar wist eenmaal op weg niet meer waar zij naar toe moest. De moeder die ik weg zag glijden en mij niet meer herkende.
De moeder die ik alles vergaf en tot zij haar laatste adem uitblies in mijn armen heb gehouden……..ik mis haar…..

Tina…

Dingen kunnen snel veranderen Diaantje. Toen ik gisteren hoorde dat Tina Turner overleden was dacht ik direct aan de plakboeken met plaatjes van haar. Tijdens de verhuizing heb ik ze nog in mijn handen gehad, maar ik weet ze nu niet zo snel te vinden. In de tijd dat jij in Dordrecht woonde was je een fanatieke fan. Je bent zelfs naar een concert van haar geweest in die tijd. Omdat je geen trouwe fan bent gebleven heb ik de plakboeken een beetje onzorgvuldig weggestopt, maar ik heb ze zeker nog.

Je hebt me veel papierwerk in bewaring gegeven, je schoolrapporten, verwijzingen van dokters, uitslagen van onderzoeken, sollicitaties, dozen vol. Ik kreeg dat in bewaring toen je van Dordrecht terug naar Waalwijk verhuisde. ” Het kan nog wel ff bij jou blijven staan hé ma, jij hebt meer plek dan ik “.

Het is er nooit van gekomen om alles naar je nieuwe plek te verhuizen, want niet lang daarna verhuisde je nóg een keer, naar een huisje waar je helemaal niets kon opslaan.
Ik heb het altijd bijzonder gevonden dat jij de muziek van Tina mooi vond, ik vond haar muziekstijl helemaal niet bij jou passen. Maar niets is zo veranderlijk als de mens, dat besef ik elke dag meer……
Toch maar eens op zoek gaan naar de plakboeken van Tina, ik koester elke herinnering aan jou lieve Diaantje. Herinneringen zijn nu nog het enige wat ik heb van jou….💔

Stap voor stap…

Kan geen fatsoenlijke stap meer zetten lieve Diaantje, morgen eens gaan kijken of ik zachte schoenen op de kop kan tikken
Ik heb genoeg goede en mooie schoenen in de kast staan maar wat heb ik eraan als ik er niet mee kan lopen. Ik ben al even op zoek op het internet maar nog niet geslaagd.
Jij droeg ook altijd zachte schoenen, echt mooi vond ik ze niet, maar ze pasten perfect bij jou. Ik weet nog heel goed dat ze moeilijk te krijgen waren, en je moest en zou een reserve paar op voorraad hebben.
Ik weet zeker dat bij jouw thuis nog menig paar in de kast te vinden is…..en ja, ze waren duur, té duur voor mij om uit te geven maar als je zus morgen een beetje energie over heeft wil ik toch even een poging wagen om schoenen / sandalen te vinden.
Neuropathie hebben en dan ook nog aan je voeten is een drama Diaantje, naar de brievenbus lopen red ik nog maar amper.
Toch zal ik iets moeten, ik kan niet elke dag met open schoenen naar buiten. En buiten dat, ik wil ook weleens iets verder dan de brievenbus…..lopend dus…

Plannen?

Wat hebben wij samen veel gedaan Diaantje, ik denk er nog dagelijks aan terug. Het maakte ons niet uit of het nu mooi of slecht weer was, we vermaakten ons wel. Op zo’n zonnige dag als vandaag waren wij vast en zeker eerst een rondje bos gaan doen met de honden, om daarna samen een bakkie te doen op mijn balkon. 
Je zou het geweldig gevonden hebben op mijn balkon, en ook mijn nieuwe huis zou je geweldig hebben gevonden……
Met je zus gaat het de goede kant op. Ze gaat met een paar uurtjes per week weer aan het werk. De fysiotherapeut staat nog voor een flink aantal maanden op het programma, maar dat hoort er ook bij.

Dat ik je mis blijft een gat in mijn bestaan. Ik onderneem niks meer, ik doe de dingen die ik moet doen, maar voor meer heb ik ook de energie niet meer. Dat jij er niet meer bent heeft mij veranderd. Je zus en ik proberen er wat van te maken, onze plannen zijn vaak goed maar allebei missen wij het plezier in dingen. Op een terrasje zitten is niet meer hetzelfde als toen, na een kwartier kijken we elkaar aan en vraagt de één aan de ander ” wil jij ook naar huis “?  En zo gaat het met de meeste plannen die je zus en ik maken.
Je zus is blij dat ze langzaamaan weer aan het werk kan en dat begrijp ik wel. 

Je zus en ik gaan ons best doen om mijn slaapkamer onderhand eens gezellig te maken, dat mag na een jaar hier wonen ook wel eens gebeuren. Onze plannen en ideeën zijn goed lieve Diaantje, maar nu nog uitvoeren……

Mijn lieve dochters ❤❤

Een dag als vandaag…

Zo’n dag als vandaag Diaantje waarop ik mij zo moet inhouden om geen dingen te doen en dingen te zeggen waar ik spijt van zou krijgen. 
Ik ben ook niet van steen en dat wordt nogal eens vergeten. Soms moet ik figuurlijk mijn tong afbijten om niet uit te pakken tegen figuren die het voor elkaar krijgen om het bloed onder mijn nagels vandaan te halen. 
Dan mis ik jou zo ontzettend  omdat jij mij altijd tot kalmte wist te brengen. 
” Ma-tje, ik begrijp je, maar deze figuren zijn het toch niet waard om je rikketik erdoor op hol te laten slaan “….. zoiets zou jij gezegd hebben”, maar sinds ik hier woon en jij er niet meer bent zit ik steeds vaker aan mijn top.
Het lijkt wel of elke tegenslag het op mij heeft gemunt, het gaat maar door.

Vandaag heb ik ook tegen je zus gezegd dat ik stop met zoete koekjes bakken, ik ga vanaf nu bittere bitterkoekjes bakken en daar gaan enkele personen niet van genieten. 
Het is klaar Diaantje, ik moet weer mijn oude ik terug gaan vinden anders kan je mij binnenkort bij elkaar vegen.