Zonder titel.

Tja, het zou best eens kunnen dat er iets vreselijks met of op de aarde te gebeuren staat tussen 13 en 23 maart. Dat lees ik net op een andere wordpress site. Als ik een uurtje niks ( beters ) te doen heb lees ik vaak blog titels, en als er iets tussenzit wat mij aanspreekt neem ik een kijkje op de desbetreffende site. Zo heb ik inmiddels erg leuke en humoristische site’s ontdekt, maar ook minder leuke. Ik volg niet zo veel site’s, een stuk of tien, omdat de meeste blogs mijn interesse niet hebben. Dat kan veranderen, daarom lees ik in mijn vrije tijd ook de titels want die zeggen vaak genoeg over het blog. Negatieve bloggers zorgen ervoor dat ik me ziek ga voelen, dat ik één of andere ziekte ga krijgen als ik niet gezonder ga eten, of verkondigen dat er een derde wereldoorlog zal uitbreken en ik voor minstens zes maanden voedsel en andere belangrijke zaken moet gaan inslaan om de eerste vreselijke maanden door te komen. Negatieve bloggers zorgen er ook voor dat ik mijn geloof in het goede verlies, dat ik aan God ga twijfelen, dat ik op Wilders moet gaan stemmen of een bloedhekel moet gaan krijgen aan de familie van Oranje. Dat wil ik allemaal niet dus ik selecteer.

Ik ga dus niet voor zes maanden voedsel inslaan, ik volg die raad niet op. Liever zoek ik positieve bloggers op want die zijn er genoeg. Zoals Henk, die de mooiste foto’s plaats, of JPS, die voor mij een bron van inspiratie is. Elisabeth, en zo zijn er nog een aantal mensen die een positieve draai aan mijn leven geven en die ik graag blijf volgen.

Stilstaan…

Juli 2007

Heerlijk…de balkondeur open, een wijde blik over de mij o zo vertrouwde duinen, én muziek ! Probeer daar maar eens niet vrolijk van te worden. Dat is natuurlijk een beetje overdreven, het valt mij vaak niet eens meer op. Dan drink ik mijn senseo op mijn balkonnetje, en kan mij ineens een gevoel van dankbaarheid overvallen. Als ik in de verte de Pagode zijn proefvlucht weer zie maken, de bomen nóg groener zijn dan gisteren, het toch wel apparte geluid van de meeuwen die hier hun ontbijt komen halen…….ik heb weer een cadeautje gekregen, en het ook opengemaakt. Er zijn zoveel mensen die nooit een cadeautje krijgen, die elke dag moeten leven op een vuinisbelt, maar af moeten wachten of ze nog iets te eten zullen vinden vandaag. Zoveel mensen die moeten leven tussen het oorlogsgeweld, niet weten wat het is om in vrede te leven. Er zijn mensen voor wie vandaag de laatste dag van hun leven gaat worden, die de strijd tegen een ziekte op moeten geven, afscheid moeten nemen van het liefste wat zij bezitten.Er zijn mensen die vandaag een nieuw leven in hun armen gedrukt krijgen, op welke manier dan ook. Mensen die doordat er ergens een medemens sterft weer een toekomst hebben. Maar er zijn ook mensen die niet tevreden zijn…..die nóóit tevreden zijn. Die elke dag meer willen en dat ook voorzichzelf willen houden. Mensen die het niets kan schelen of er aan de andere kant van de wereld een kind sterft door gebrek aan voedsel. Ik weet het, ‘ kan ik het helpen ? ‘ kan ik er wat aan doen ? ‘ Ís het soms mijn schuld ? …….. Ik weet dat het niet altijd gaat en dat onze mogelijkheden beperkt zijn. Wat ik wél weet is dat het geluk in jezelf begint bij de ander. De ander, je medemens. Als je daar begint doe je voor vandaag genoeg. Deel je glimlach, maak eens een praatje, informeer eens écht naar de ander, en niet zomaar oppervlakkig omdat je vraag een vorm van beleefdheid is. Accepteer dat anderen je wijzen op eventuele fouten die je misschien onbewust maakt, want niemand is volmaakt. Weet niet altijd alles beter, respecteer de mening van anderen, ook al is dat niet de jouwe. Neem eens even de tijd om verder te denken dan je eigen straatje, denk af en toe ook eens ‘ wereldwijd ‘ en besef dat je een gelukkig mens bent. Dat heb ik ook gedaan vanmorgen, zonder daarbij mijn medemens uit het oog te verliezen. Besef dat het morgen ineens anders kan zijn, dat jij het kunt zijn die afscheid moet nemen, dat er afscheid genomen kan worden van jou. Je hoeft er ook niet continu bij stil te staan…….een momentje per dag is genoeg.

Beetje vreemd.

Eens in de zes weken fiets ik naar mijn pedicure, zo ook vanmorgen. Als ik zit valt ze meteen met de deur in huis. Of ik gisteren toevallig het tv programma Exotische liefde gezien heb. Ze kijkt me een beetje schuin aan en haar gezicht spreekt boekdelen. Dat programma heb ik inderdaad gezien en niet toevallig. In het programma komen diverse stellen aan het woord die verliefd zijn geworden op een partner in het buitenland. Ze vraagt wat ik ervan vond en aan haar gezicht zie ik dat zij het maar niks vond dit keer. Nou, om eerlijk te zijn, ik ook niet. Aan het woord kwamen drie wat oudere mannen,en een jongen van 20. De ene man was écht een zonderling figuur die de kijker o.a. meenam naar een lingeriewinkel. Hij wilde een mooi setje kopen voor zijn Filipijnse vriendin die hij weldra zou gaan bezoeken. Via internet had hij kennis gemaakt met een 29 jarige schone met wie hij de rest van zijn leven samen zijn wil. Een andere man was getrouwd met ook een Filipijnse die met een toeristenvisum drie maanden in Nederland mocht verblijven, maar in februari weer terug moest naar haar land. Samen hebben ze een kind dat acherblijft bij de vader als moeder in de Filipijnen verblijft. Een derde man had via via kennis gemaakt met een moeder van vier kinderen, ze komt uit Kameroen, en de vierde persoon, een jonge man van 20 was voor drie maanden samen met een vriendin die komt van Manilla.

Omdat ik al langere tijd bij haar kom weet zij dat ik ook getrouwd ben met een man die geen Nederlander is. Ze weet van de lange en moeilijke weg die je moet afleggen voordat je partner zich mag vestigen in Nederland. De toelatingseisen zijn zwaar in alle opzichten. Emotioneel en financieel word je behoorlijk op de proef gesteld. Mijn man en ik hebben het gered, onze liefde was sterk genoeg om alle hindernissen te overwinnen. Twee jaar heeft het geduurd voordat ik mijn man in Nederland kon verwelkomen, en voor anderen kan het soms nog langer duren. Lang niet iedere relatie is daartegen bestand. Voor een overzicht van de vereisten én de moeilijkheden lees eens op deze site. Nederland maakt het je echt niet makkelijk, en terecht zullen velen zeggen. Liever geen buitenlanders in ons land, de aversie tegen buitenlanders is duidelijk voelbaar, ook wij ondervinden dat. Soms hebben ze gelijk, vaak ook niet want je weet de achtergronden niet en je kunt niet iedereen over één kam scheren. Vaak lees ik ook dat buitenlandse mannen het niet zo nauw meer nemen zodra ze voet op Nederlandse bodem gezet hebben, een bewijs dat het ze alleen te doen is geweest om de verblijfsvergunning. Dat is triest maar gebeurt nog regelmatig. Ik begrijp dus ook de strenge toelatingseisen die Nederland hanteert.

Liever wil ik geen antwoord geven op de vraag van mijn pedicure. Iedere situatie is anders. Wel ben ik het met haar eens dat de uitzending van gisteren een beetje vreemd was. Het waren bijzonder stellen. Hij lust nog wel een groen blaadje is nog maar één van de uitspraken die gedaan worden als een oudere man met een veel jongere vrouw samen leeft, maar is het een Filipijnse of een Thaise dan is de man al snel een sex maniak. Of de vrouw is uit op een goed leven in Nederland.

Wat ik wel gezegd heb is dat mensen altijd wel iets te zeuren hebben als het gaat om buitenlanders. Ik weet de beweegreden niet van mensen, ik kan niet beoordelen of het oprechte liefde is. En het is zeker niet makkelijk om je hart te verliezen aan iemand die van ver komt, er komt meer bij kijken dan verliefd worden op een Nederlander. Ik hoop dat de stellen die ik gisteren gezien heb het goed met elkaar kunnen vinden en dat ze gelukkig worden met elkaar. Het vraagt nogal wat om je familie, vrienden en vaderland achter te laten en een heel nieuw leven te beginnen. Omdat ik uit ervaring weet hoe moeilijk het zijn kan, wens ik alle mensen die deze stap gaan zetten het allerbeste toe.

Marilyn M.

November 2006

Op 28 oktober bezocht ik de kunstbeurs in het autotron in Rosmalen . Of ik ‘ verstand ‘ van kunst heb …….misschien,maar wat is verstand van kunst. Kunst is iets waarvan de maker zelf vindt dat het de naam kunst mag hebben, en ik heb zo mijn eigen visie op kunst. Mijn woonkamer is mijn kunstwerk. Een chaotische ruimte met zowel kunst als kitsch. Misschien beledig ik nu een hele horde kunstenaars door te zeggen dat ik wel wat heb van de stijl van Heyboer . Zijn werken vind ik ook niks……een rommelig zooitje, en dat is mijn kunstwerk ook. Even weer terug naar Art Fair. Toen ik de mooi ingerichte ruimte binnen ging, en mijn toegangsbewijs kocht, viel mijn oog direct op een waar kunstwerk. The American Dream……….Marilyn Monroe op groot formaat. Prachtig, ik kon er mijn ogen niet vanaf houden . Kijkend om het hoekje nóg een keer……..een soort drieluik op mega formaat. Jörg Döring. Een jonge Duitse kunstenaar die dol is op alles wat Amerikaans is . Want ik zocht hem bij thuiskomst meteen op. Op google wel te verstaan. Informatie en schilderijen genoeg, sorry, kunstwerken . En in zijn geval ben ik het helemaal eens met de titel kunstenaar. Natuurlijk, er was nog veel meer moois te zien op de beurs, maar ook veel lelijks wat toch allemaal onder de noemer kunst viel. Kwestie van smaak. Wil ik verder ook niets over zeggen . Marilyn……ze is vierenveertig jaar na haar dood ‘ hot ‘. Waar je kijkt en waar je naar binnengaat worden haar afbeelding te koop aangeboden . Van kaarten tot kamerschermen, boeken , films, spiegels, noem het maar op. Ze is me niet vreemd hoor, de legende met de zwoele blik. Al jaren kijkt ze me aan als ik de kleine galerie van mijn dochter binnen stap. Galerie ja, want vanaf elke wand in het huis van mijn dochter zijn de ogen van Marilyn op me gericht. Zelfs in het kleinste kamertje ontkom ik niet aan haar blik. Geen prille liefde tussen mijn dochter en Marilyn, maar een relatie van jaren, vol passie en vuur. Als klein meisje wilde ze op de legende lijken…….en toegegeven, ze had er wel iets van weg. De witte kleur in heur haar, de volle rode lippen …..de zwoele blik. Moeders zien dat, en ik zeker , als kenner van kunst . Inmiddels is mijn dochter ouder dan Marilyn toen zij op jonge leeftijd stierf aan een overdosis slaappillen. Maar de liefde is nog altijd wederzijds. Ik heb lang stilgestaan bij de schitterende kunstwerken van Jörg Döring, en heb ze vanuit verschillende hoeken goed in mij opgenomen. Met brilletje, zonder brilletje, van dichtbij, van een afstandje, maar het bleef kunst met een grote K. Graag had ik mijn dochter verrast met een werk van deze Duitser. Ik heb er aan gedacht, maar bedacht me dat ik dat nooit veilig mee naar huis zou kunnen nemen. Er zou een vrachtwagen aan te pas hebben moeten komen. En bovendien, ik moet nog even doorsparen om zo’n mooi werk te kunnen betalen , al was de prijs heel redelijk voor zoiets moois. Art Fair 2006. Ik heb er van genoten !!!

Nu anno 2012 is Marilyn nog steeds ‘ hot ‘. Werkelijk van alles is er te koop van haar, van pen tot levensgroot portret, kleding met haar opdruk, klokken, douchegordijnen. Enige tijd geleden verkocht Xenos prachtige kamerschermen met daarop een zwoele en sexy Marilyn. Te koop in vier uitvoeringen. Ik weet niet welke ik kiezen moet, zei mijn dochter. Na drie minuten nadenken heeft zij ze allevier toen gekocht. Je bent tenslotte fan…of je bent het niet…..

Undercover

Mijn man is een zeer fanatiek voetbalfan. Gemiddeld bekijkt hij zo’n zes wedstrijden per weekend, en ik heb daar geen moeite mee. De tv staat ook nu weer aan want over een half uur start de wedstrijd Besiktas- Trabsonspor. Nee, ik vergeet de t niet in Turkije schrijf je spor in plaats van sport. Ik kijk af en toe naar rechts en zie een publiek van uitsluitend vrouwen. Mannen mogen de wedstrijd dit keer niet bijwonen als  gevolg van een overtreding heb ik begrepen. Een overtreding door het roepen van foute leuzen en het roepen van woorden die ik hier niet ga herhalen. Leuk om te zien wat er zoal op de tribune zit, echt van jong tot oud, van peutertjes tot oma’s in de traditionele klederdracht.

En geloof me, mijn man is fanatiek als het om ZIJN club gaat, Besiktas. Rest mij de koptelefoon op te zetten en het volume op zeven te zetten. Lezen, één van mijn hobby’s is er dan niet bij, met geen mogelijkheid kan ik me concentreren op mijn boek, want mijn man is dan speler, scheidsrechter, reporter en ook nog coach. En dat zie ik allemaal life hier voor mijn tv gebeuren.  Maar gelukkig hou ik ook van andere dingen, zoals muziek. Vandaag heb ik een Stef Bos dag. Waar ik naar luister hangt af van mijn stemming, elke dag begint voor mij anders. Uren kan ik luisteren naar één song, en maar herhalen, tot ik het nummer uit mijn hoofd kan opdreunen.  Daarbij zijn favoriet o.a Frank Boeijen, Rob de Nijs, Paul Mc Cartney, en vandaag is dat dus Stef Bos. Ik zit al enige tijd te luisteren en mijn oren beginnen wat doof aan te voelen, toch wil ik het nog een wedstrijd volhouden, daarna is de avond voor mij. Dan is ook de tv voor mij, ik hou van spraakmakende programma’s , ben absoluut geen fan van spelletjes-programma’s of ander slap geleuter. Een voorbeeld is undercover in Nederland, het zesde zintuig, vermist, radar, opgelicht. Over het algemeen ben ik niet zo’n tv kijkster maar soms is het ontspannend.

Nog even en dan kan het spektakel beginnen, de spelers komen nu het veld op……ik hoop dat ZIJN club de doelpunten gaat maken, zo niet, dan luister ik de rest van de avond naar hoe de wedstrijd wél gespeeld had moeten worden, uitleg over de gele en rode kaarten, wat de coach anders had moeten doen……..en dan gaat undercover aan mijn neus voorbij.

Figuranten ( Stef Bos )

Elk jaar is weer een film

waarin politici acteren

waarin strategen met een glimlach

nieuwe wapens demonstreren.

Elk jaar is weer een film

die gemaakt wordt voor het geld

dus je ziet maar weinig liefde

je ziet alleen maar veel geweld.

Elk jaar is weer een film

voor het Hollywood-archief

met een vuurwerk boven Bagdad Vukovar of Tel Aviv.

Maar wie spreekt er van de figuranten

gewone mensen in alle landen

mensen zoals jij en ik

op zoek naar het geluk

mensen zoals jij en ik

op de vlucht

 de figuranten.

De figuranten zijn gemaakt

 voor de grote massascènes

je ziet ze gaan in lange rijen

om te vluchten of te sterven

en ze verdwijnen in de tijd

voor een eindeloze reis

geen van hen wou ooit een oorlog

maar zij betaalden wel de prijs.

En aan het einde van de film

zie je alleen de grote namen

dat zijn de helden van het jaar

die de geschiedenis bepalen.

Maar wie spreekt er van de figuranten

gewone mensen in alle landen

mensen zoals jij en ik

op zoek naar het geluk

mensen zoals jij en ik

op de vlucht

de figuranten….

Slachtoffer?

Mei 2007

Of ik mee ga naar de Efteling……. Mijn zoon is sinds enkele weken de trotse bezitter van een professionele camera……alles gaat vanzelf, beeld instellen, knippen, dat ding ‘ leest ‘ als het ware wanneer het moment daar is om de juiste foto te nemen. Mijn zoon gelooft er heilig in. Ik niet. De afgelopen weken was ik vrijwilligster voor het goede doel.Het goede doel van mijn zoon. Natuurlijk begrijp ik dat het leuk is om met zo’n professioneel ding maar raak te schieten, op welk doel dan ook, maar vandaag sla ik een keer over. Mijn excuus is dat ik te veel last heb van mijn hernia, en dat is nog eens de waarheid ook. Nou ben ik niet van het zeikerige soort, pijn of geen pijn, ik doe de dingen die ik moet doen want als je alleen bent zal er toch iemand voor je moeten zorgen, en dat ben ik helaas zelf. Helaas ja, want ik zou ook weleens in de watten gelegd willen worden, zomaar, een dag, of een paar uurtjes, maar dat zit er niet in. Mijn zoon moet dus op zoek naar een ander slachtoffer, en dat is snel gevonden, zijn zus. Nou kent mijn dochter de kneepjes van het vak, door haar ondoorzichtige zonnebril volgt ze elke beweging van haar broer, en weet zodoende onflatteuze opname’s te vermijden. Grijnssssssssss………. Ik verheug me al op het aanmelden bij msn vanavond. Vol trots krijg ik zoals altijd de opname’s als een van de eerste toegestuurd. En eerlijk is eerlijk, het gaat hem steeds beter af, steeds mooiere opname’s krijg ik te zien, en het is steeds weer geweldig om de verrichtingen van mijn kleinzoons gade te slaan. Wat mijn zoon niet weet is dat ik minimaal de helft van zijn werk regelrecht naar de prullenbak verwijs. Spontane opname’s……gapend, ijs likkend, een shirt dat een breedtestreep heeft en me heel goed staat wordt na het vastleggen op de plaat een afschuwelijk plaatje van een vrouw met een gigantische boezem….. En zo kan ik nog wel wat opnoemen. Tegen de zon inkijken terwijl ik mijn ogen tot spleetjes knijp………even een kiekje terwijl ik mijn kleinzoon zijn schoenen opnieuw strik………waarom mijn achterwerk op deze manier in beeld ? Hij leert het vast nog wel die zoon van mij. Het ligt niet aan zijn camera in elk geval, dat ding knipt en flitst en stelt zich in zoals het hoort………alleen mijn zoon moet nog even door krijgen wanneer het juiste moment om een beetje leuke foto te maken daar is. Ben benieuwd naar zijn resultaten van vandaag…….ik verheug me erop. Wellicht gaat er vandaag helemaal niets van zijn werk naar de prullenbak, voor vandaag heeft hij een ander slachtoffer gevonden, zijn zus. En ach……een klein beetje ijdelheid is mij niet vreemd hoor, ik ben tenslotte een vrouw

Illusie.

Maart 2007

Uit bed ben ik , maar of ik ook wakker ben is iets anders. Het is nog vroeg , ik had best nog even willen slapen maar dat gaat niet zo best met een kat die al vanaf vijf uur aan het ouwehoeren is. Het wordt een mooie dag vandaag , soms vind ik het weleens erg dat ik geen zonaanbidster ben . En iets willen worden wat je niet echt bent …… draait uit op een mislukking. Dat is ook zo met de invulling van je leven, je wordt geen Hans Klok als je geen illusie ’s hebt, je wordt ook geen Tineke Schouten als je geen humor hebt. Zo is het met bijna alles. Je kunt die dingen wel willen, maar als er niet een klein beetje humor of illusie ergens in je verborgen zit , vergeet het dan maar. Dan zit er niets anders op dan gewoon jezelf te zijn en te blijven. En zelfs dat kan een hele toer zijn. Ik heb het geprobeerd , om over dingen heen te stappen, om niet meer achterom te kijken, om leuker te willen zijn dan ik ben. Om spontaan verliefd te worden op iemand die het op mij wel was. Maar geloof mij maar, dat lukt nooit. Probeer het maar eens , probeer eens iets te doen waar je niet echt achter staat, dat mislukt, absoluut ! Het moet gewoon zo zijn dat je bent wie je bent, en lang niet voor iedereen is het leven een sprookje . Probeer je dan ook geen illusies te maken , beeld je niet in dat het gras bij buren groener is dan bij jou. Aanvaard wat op je pad komt, je komt het tegen omdat het voor jou is, en niet voor je buurvrouw. Denk aan de woorden van Arthur Miller, het leven is een mongooltje, en hoe meer je het van je afduwt hoe meer je het naar je toetrekt. Pak het vast, geef het een stevige klapzoen en het mongooltje zal huppelend naast je door het leven gaan. Aanvaarden heet dat, accepteren. Toen ik hier vanmorgen ging zitten met een senseo en de krant voelde ik niet eens de behoefte om ‘m ook te lezen. Mijn gedachten gingen naar andere dingen, naar mensen , mensen waar ik van hou en die ook van mij houden. Ook al zijn dat er maar weinig, het is genoeg, genoeg om deze dag weer door te komen. De hele wereld hoeft niet van mij te houden, een paar mensen is genoeg, want ik maak mij geen illusies meer.

Huwelijk.

Dinsdag 15 mei 2007

Het huwelijk en uw hart.
Uit onderzoek is gebleken dat de kwaliteit van iemands huwelijk een van de factoren is die bepaalt hoe goed hij herstelt van een hartopratie”, zegt de Londense Daily Telegraph. Volgens dr.James Coyne van de Universiteit of Pennsylvania ( VS ) kan een gelukkig huwelijk een patiënt redenen geven om voor zijn gezondheid te vechten, maar ‘ kan een slecht huwelijk erger zijn voor een patiënt dan niet getrouwd zijn”. Dr.Coyne en zijn team maakten video-opnamen van gesprekken die echtparen thuis hadden en ze kwamen erachter dat hartpatiënten die op gespannen voet met hun partner stonden, bijna twee keer zoveel risico liepen om binnen vier jaar te overlijden als degenen die een betere communicatie hadden. Dr.Linda Waite, hoogleraar sociologie aan de University of Chicago, komt tot de conclusie dat een goed huwelijk van even groot belang is ” als gezond eten, sporten en niet roken “.
Merkwaardig…….of logisch ??