Blije mei…..

Het is wel weer wennen hoor Diaantje, een 
” inwonend ” kind in huis. Je zus logeert nu drie en een halve week bij mij in verband met haar heup operatie. Jij kent haar hé, ze kan niet wachten tot ze weer naar haar eigen huis kan. Vanmorgen vond ik het goed dat ze een paar uurtjes naar huis ging, met begeleiding van Natasja, vriendin en oud collega van de Em-Te.
Ik begrijp haar wel hoor, maar ik ken haar ook goed genoeg om te weten dat ze geen stapje terug doet als het niet meer gaat.
‘ Kijk eens hoe ik het doe….gaat goed hé “?
Ja Lique,  je doet het goed, maar voor een goed herstel moet je jezelf wel in acht nemen. 
Ze ziet zichzelf alweer op de werkvloer staan, auto rijden, Guusje uitlaten. 
Nou  mooi niet. Ik ben er ook nog. Doordat ze niet op tijd gestopt is met werken is er nu een vervelende klacht bijgekomen. 
Jij had dat niet gedaan Diaantje, jouw lijf was jou te lief, maar ondanks dat je steeds optijd naar de huisarts ging heeft je lichaam toch verhinderd dat je ouder bent geworden dan je graag gewild had. 
Ook huisartsen maken fouten, dat zit in mijn hoofd en verdwijnt niet meer.

Je zus stuurde zojuist een foto met Milly op schoot. Ik begrijp ook dat ze haar dieren mist maar daar wordt goed voor gezorgd. 
Het is jammer dat ik Guusje niet meer kan uitlaten, ze is te sterk en ik wil niet met een breuk te maken krijgen op mijn leeftijd. 
Guusje is geen chiwawa die je even oppakt.
Maar het is fijn zo samen in huis, nu besef ik waarom de dagen zo lang duren als je alleen bent en niet meer kan doen wat altijd héél gewoon was. Ik begrijp nu dat ik ook eenzaam ben en beperkt.
Samen met jou Diaantje ondernamen we nog dingen, gezellig even op een terrasje, of bij jou in de tuin, even een kleine boswandeling…….
Het is heel fijn dat ik nu op een mooie plek woon, een fijn groot balkon en een gezellig uitzicht. Ik geniet van het ‘ leven ‘ om mij heen, een uitspraak die jij nooit van mij zou verwacht hebben en ikzelf ook niet. 
Laten de mooie dagen maar komen lieve Diaantje,  ik kijk er naar uit. 
Als jij toch eens geweten had dat ik hier zou komen wonen waar ik nu woon……dan waren mijn dagen zeker niet eenzaam geweest…..💔❤

Stapje voor stapje…

Stapje voor stapje neem ik vooruitgang waar bij je zus. Haar oefeningen doet ze trouw en ik denk dat je zus aan het einde van haar herstelperiode weer beetje bij beetje de ” oude ” Lique zal worden, maar dat is afwachten nog.
Het gesprek kwam zoals gewoonlijk ook deze avond weer op hoe alles anders geweest zou zijn met jou naast ons.
Er zijn nu toch wel spanningen waar te nemen bij je zus, ze is erg emotioneel, de tranen zitten hoog.
En dat begrijp ik helemaal. Ze mist haar Guusje, ze mist Milly haar poes. En dat kan nog even niet anders, maar stress heeft je zus er wel van.
Milly wordt gevoerd twee keer per dag , maar het lieve dier zit toch veel alleen thuis en dat doet Lique geen goed. 
Toch is het beter dat Lique nog een paar weken hier bij mij blijft want thuis zou het niet gaan zoals het zou moeten. 

Jij en ik hadden deze stress van Lique weggenomen door samen Guus uit te laten, Milly een paar uurtjes gezelschap te houden, maar helaas, jij bent er niet meer en alleen kan ik niet zoveel meer. Zeker geen hond van veertig kilo uitlaten !
We komen de weken wel door maar ik had het graag anders gezien. De stress die je zus heeft had niet nodig geweest, maar soms ben je afhankelijk. 

Hopelijk komen de kabelleggers morgen wel , want ik ben inmiddels drie keer afgezegd, het weer, de andere flat die mede door hetzelfde weer ook niet afgewerkt kon worden. Vrijdag j.l  ging om één uur de bel, hallo mevrouw we komen de kabels leggen, tot zo “. Om kwart over vier zag ik de mannen vertrekken in hun busjes…..
Hopelijk staan ze morgen aan de deur anders ga ik zelf de kabels leggen. !
Ik kan er absoluut niet tegen om het zo druk te hebben Diaantje, daarom remde jij mij altijd af. ” Laat mij het maar even regelen ma-tje, en dan ging het zoals jij het afgesproken had.
Ik heb voor morgen de wekker gezet want ik slaap slecht, mijn voeten doen elke morgen heel erg pijn door de neuropathie, dan ben ik ,zeg maar, onmogelijk!!
Zorgen voor je zus, voor mijn kleinzoon, dat gaat allemaal door.
Nu maar hopen dat ik niet van mijn luchtbed afrol, ik ben dat niet gewend en dat is ook even wennen.

Liefste Diaantje,  ik ga proberen te slapen, de wekker roept mij morgen al vroeg.
Mama mist je heel erg Diaantje, ook je zus mist je heel erg, samen sloegen  wij ons door elke tegenslag heen, maar zonder jou is het een heel ander verhaal……..
Wij missen je lief Diaantje ❤❤

Je zus….

Naar omstandigheden gaat het goed met je zus. Maar het is wat hoor, een volledige heupprothese ongecementeerd . Dit is zo gedaan omdat je zus nog jong is en een prothese ongeveer tien á vijftien jaar meegaat en eenvoudiger vernieuwd kan worden als dat nodig is.
De dag na de operatie naar huis, te weinig verplegend personeel dus opkrossen.  Klinkt onaardig maar zo is het wel Diaantje. 
Je zus is nu voorlopig bij mij, ook revalidatie en thuiszorg vallen af, geen mensen beschikbaar. Nou lekker dan, alleen als je de middelen hebt om hulp in te huren kan je uit de voeten, letterlijk en figuurlijk.

Guusje uit logeren, Milly die verzorgd wordt maar ook merendeels alleen thuis is.
En zo moeten we dat een aantal weken vol zien te houden. 
Het zit ons allemaal erg tegen en dat doet onze humeuren geen goed Diaantje. 
Het missen van jou valt bij moeilijke gebeurtenissen extra zwaar. Het is al zwaar zonder jou, maar bijkomende gebeurtenissen maken het extra zwaar.
We gaan zien hoe de komende weken gaan verlopen lieve Diaantje, wat missen wij je héél erg, elke seconde van de dag zijn wij ons  bewust van jouw afwezigheid lief kind……💔

Verhuizen…

Wat zouden wij samen gezellig op mijn privéterras hebben gezeten als jij nog hier geweest was Diaantje.  
Gisteren zat ik een uurtje op het balkon in de zon en het is er leuk vertoeven. Ook jij had het leven vanaf het balkon met plezier gadegeslagen. 
Wandelaars, fietsers, joggers, wielrenners en niet te missen het verkeer, auto’s, elke twintig minuten de bus die voorbij rijdt.
Over een maand woon ik hier alweer een jaar Diaantje, zonder dat jij hebt geweten dat ik niet naar het Salviapark verhuisd ben. Je hebt de bouw van de flats niet meer gezien, je wist alleen dat mijn huis zou worden afgebroken……

Je wist dat ik er héél erg tegenop zag, maar jij sprak mij telkens moed in. 
” Komt helemaal goed ma’ tje, ik ga jouw huisje mooi inrichten, laat dat maar aan mij over ‘.
De sloop van mijn oude vertrouwde huis heb jij niet meer gezien, en je hebt ook geen weet gehad van mijn verhuizing die niet doorging naar het Salviapark. 
Ach lieve Diaantje,  het is allemaal zo heel anders gegaan dan dat wij samen gepland hadden……..
Er zijn dagen dat ik mijn oude vertrouwde omgeving nog steeds mis. De mensen zijn hier héél anders, ze houden alles bij, wie er bij je komt, wat er gebracht of gehaald wordt,  of je genoeg lucht in je huis.
Zo werd er tegen je zus gezegd dat ik de afgelopen week maar één keer mijn raam open gezet had, en ja, dan krijg je schimmel in huis……
Groeten is hier ook niet vanzelfsprekend, maar ach, leven en laten leven.

Het is leuk om naar de drukte bij het RKC voetbalveld te kijken als er een wedstrijd is. Zondag RKC – PSV ……wat had jij ook genoten van de drukte Diaantje….samen, jij en ik , en koffie met een worstebrooike…….‍💔😮‍💨