Inpakken en wegwezen…

Nou ma, begin er eens aan, kabouters komen hier niet hoor “. Ik hoor het je zeggen Diaantje. Vroeger was ik ook een aanpakker, nu is het minder, maar je hebt gelijk, ik moet aan de slag. Tot nu toe heb ik nog niet veel gedaan, ik blijf maar uitstellen terwijl ik me echt wel verheug op de verhuizing. 
Excuses heb ik genoeg hoor, zorgen voor mijn kleinzoon, voor de drie katten én hond van mijn zoon. Elke dag koken voor je zus en voor je neef, ja Diaantje…… 🙂 ,  ik weet mezelf wel bezig te houden.
Maar ik moet echt gaan beginnen, samen met jou had alles al ingepakt en verhuisklaar gestaan. Nu moet ik het alleen doen en dat valt zwaar tegen.
Ik ga het zeker naar mijn zin hebben in mijn nieuwe huis, maar dat ik dit niet samen met jou delen kan brengt toch vaak tranen, jij wist dat ik zou moeten verhuizen, ik zou alles aan jou overlaten, nieuwe meubels, nieuwe gordijnen, je had je er zo op verheugd.
Wat je niet geweten hebt is dat dat ik niet ben gaan verhuizen naar de mij toegewezen woning aan het Salviapark……het was niet mijn huis…..

We waren al begonnen met behangen, vloerbedekking gekocht, maar ik had er de eerste dag al paniekaanvallen. Dat is even wennen ma, het komt wel goed, als je er eenmaal woont komt dat wel goed. De woorden van je broer en zus. 
Nou Diaantje, het is niet goed gekomen, het was géén huis voor mij.
Het behang er weer afgehaald, de vloerbedekking afgezegd maar die was al van de rol gesneden, dus die moest ik wel afnemen. Maar het kon mij allemaal niks schelen, als ik maar van dat huis af was.
Nu wachten op het bericht wanneer ik de sleutels kan ophalen en het contract kan tekenen. 
Jij zal in mijn nieuwe huis nadrukkelijk aanwezig zijn lieve dochter,  niemand zal ontkomen aan jouw aanwezigheid. We gaan samen, zoals wij dat ook hadden afgesproken….samen….samen…
jij en ik, wij blijven altijd samen…….
Ik mis je zo lief kind van mij……
Mama ❤❤❤

Ik ga vertrekken…

Samen keken wij er naar uit, mijn verhuizing. In 2018 kwam een medewerkster van Casade een brief afgeven aan de deur, het was ergens in maart, ik vergeet het niet meer. In het kort legde ze uit wat er in de brief stond.
Ik stond met open mond in de deuropening.
Wist ook geen woord uit te brengen. 
De woning waarin ik woonde zou gesloopt gaan worden. 
Het eerste wat ik deed was jou bellen Diana.
” Wat, riep je door de telefoon, ” waarom is dat ‘ ?
Behalve dat men voornemens was binnen afzienbare tijd de zes flats in Bloemenoord te gaan slopen wist ik verder nog niets.

Ik weet nog dat ik er bijna dagelijks met jou over sprak Diana, en dat jij ook niet begreep waarom deze flats gesloopt moesten worden.
Je sprak me keer op keer moed in, je begon er lol in te krijgen om te speculeren hoe en waar de nieuwe flats zouden komen, en hoe ze eruit zouden komen te zien. 
Ik begon het ook een beetje leuk te vinden, door jouw enthousiasme begon ik het ook leuk te vinden……

Begin 2020 overleed je, vrij plotseling. Ik kon nergens meer aan denken, laat staan aan verhuizen. Niets interesseerde mij meer, en als ik eerlijk ben duurt dat nog steeds voort.

Maar ik moet verhuizen en ik accepteerde het aanbod van de nieuwe woning, ik vond dat ik geen keuze had. We begonnen te behangen, gingen vloerbedekking kopen, kochten een inductiekookplaat, maar ik kreeg paniekaanvallen zodra ik langer dan een half uur in het huis verbleef. Het was geen huis voor mij, ik voelde dat het niet goed zou gaan als ik daar eenmaal zou wonen.
Ik heb contact opgenomen met de verhuurder. Er heeft een goed gesprek plaatsgevonden waarbij ik van de kant van de verhuurder alle medewerking kreeg bij het zoeken naar een woning waar ik zonder stress en paniek naar mijn zin zou kunnen wonen.

Vanmiddag heb ik ja gezegd tegen een woning waarbij ik mij meteen heel goed voelde,en ik dacht meteen aan jou Diaantje, jij zou 100 % achter mijn beslissing gestaan hebben, ” Ja ma-tje, dit is echt een huis voor jou, kies voor dit huis, zou jij gezegd hebben……
Ik heb officieel gekozen voor dit huis, behalve jij Diaantje, is ook je zus helemaal weg van het huis. Je broer heeft het huis nog niet gezien, maar hij zal het net zo bij mij vinden passen als jij en je zus.
Een mooie plek voor jou zal er komen in mijn nieuwe huis lieve Diaantje, lief lief lief kind van mij dat ik zo heel erg mis……..
Mama ❤❤❤

Geen dag, geen uur, geen seconde dat jij niet in mijn gedachten bent…..het leven is zo eenzaam zonder jou….veel deden én deelden wij samen……😪💔

Vandaag de dag….

Ik kan mij niet goed concentreren Diaantje,  nergens op. Onthouden is ook al niet meer wat het was, ik vergeet afspraken, en als ik ergens speciaal voor naar de Albert Heijn ga kom ik met iets anders thuis…….
Vóór half elf had ik moeten bellen vandaag  voor de uitslag van de scan, echt, ik vergeet alles. 
Komende drie weken is je broer er niet, je zus werkt iedere dag, ik voel me zwaar alleen Diana.
De wetenschap dat wij nooit meer samen zijn geeft me iedere dag verdriet, het slijt, zegt men, nou bij mij slijt er niks, hooguit mijn pyama, want ik kom nog amper de deur uit. Het is dat je zus elke dag komt eten, anders bleef ik de hele dag in mijn bed liggen.
Ik mis je berichtje iedere middag, ” ma-tje, ik sta over tien minuten voor je flat, kom je naar beneden “? Dan gingen we samen met de honden naar het bos…….ik voel me nu zo verschrikkelijk eenzaam Diaantje. Het gemis is zo onvoorstelbaar groot, het voelt of ik alleen op de wereld ben.

Toen ik gisterenavond een rondje om de flat liep viel het mij op hoeveel mensen er al verhuisd zijn naar de andere flats. Er zijn nog enkele flats waar licht brandt, mijn buurvrouw is al een hele poos weg, en mijn buurman is met héél véél lawaai de afgelopen week verhuisd. In zijn eentje sjouwde hij alles van zes hoog naar beneden. 
Ook de andere twee flats raken langzaamaan leeg. 
Ach ja, het zal mijn tijd wel duren Diaan, tot nu toe geen aanbiedingen voor mij. Ik wacht het wel af.

De wereld 
en ik
zijn veranderd 
nu jij
er niet 
meer bent

Samen..heel vaak samen…