Ontroostbaar…

Troost me niet
niet troosten troost me
ontroostbaar ben ik
troost kan ik niet verdragen 

troost me niet 
laat me maar 
raak me zelfs niet zo aan

je wilt weten
hoe lang
je wilt weten 
of ik er overheen kom

ik kan je niets zeggen 
ik kan bijna niets zeggen 
ik weet niets meer
ik ben ontroostbaar 

hiermee moet ik het doen
hiermee moet jij het doen.

Keuzes maken….

Als ik ’s avonds een rondje mee loop met je zus, samen Guusje uitlaten, dan zie ik dat er steeds minder licht brandt in de flats.
Langzaam maar zeker verhuizen de mensen naar de andere kant van de straat, naar de nieuwe flats in het Salviapark.
Misschien hoor ik bij de laatsten die hun huis gaan verlaten, er is mij nog geen passende woning aangeboden. Maar ik heb nog drie maanden totdat ik mijn sleutels moet inleveren.
Ik heb geen idee of ik de enige bewoner ben die niet naar de nieuwe flats verhuizen zal.
Wat ik wel weet is dat er twee bewoners ook niet blij zijn met hun nieuwe, toegewezen optrekje.
Wel heb ik mijn voorkeur voor een woning aan de vereniging doorgeven want ik ga echt niet wonen in een flat waar ik niets bij voel. Prettig wonen is voor mij belangrijk, ik moet mij er thuis voelen.
Ik herinner mij nog goed dat jij ook lang nagedacht hebt om je flat op te zeggen en te verhuizen naar een kleine woning. Het wordt wel je veilige plek, je moet je er wel thuis voelen.
Ik wil mijn laatste jaren niet doorbrengen in een klein flatje, zeker niet.

We gaan het afwachten Diaantje, en er zijn mensen die het juist héél goed van mij vinden dat ik voor mezelf opgekomen ben.
Gisteren heb ik ook in een opwelling een brief geschreven aan onze huisarts. Binnen een uur belde de huisarts mij terug……met een verwijzing voor een mri scan……
Soms is de nood zó hoog, de paniek zo hevig,
dan moet je voor jezelf opkomen Diaantje…….en daar heb ik goed aan gedaan.

Chiropractor…..

Wat een dag Diaantje. Terug van weggeweest naar de pijnkliniek. Of het is wat ik er van verwacht, nee. Als je wekenlang op je kop staat van de pijn en je word dan naar huis gestuurd met een pulskastje…..ik geloof daar gewoon niet in, evenmin als dat je door meditatie of wat voor therapie dan ook van je pijn verlost kan worden.
Ik herinner mij ook nog héél goed dat jij een keer naar een chiropractor verwezen werd door de huisarts omdat je regelmatig pijn in je nek had. Zo gezegd, zo gedaan, opgebeld voor een afspraak. Met z’n drieën gingen wij naar de beste man. Je zus en mij werd verzocht in de wachtkamer plaats te nemen.
Vol goede moed stapte jij de behandelkamer in.
Ik denk dat we amper op ons gat zaten toen we een keiharde uitspraak van drie lettergrepen uit de behandelkamer hoorde komen. Kort daarna verscheen jij om de hoek.
” Kom op, weg hier dit was eens maar nooit meer”.
Verbouwereerd liepen wij achter je aan naar de auto.
” Nou Di, wat was dat nou ? Je had jezelf moeten kunnen zien Diaantje,  een vuurrood hoofd, de stoom kwam uit je oren……..en je stoof naar je auto
” Ja zeg, wat denkt die vent wel, ik ga liggen op de behandeltafel, pakt die vent mijn hoofd tussen zijn handen en en met een harde draai keek ik ineens de andere kant op “…..ik hoorde het in mijn nek kraken “.
Je herhaalde de krachtterm van drie lettergrepen nog een keer, terwijl je zus en ik het in ons broek deden van het lachen.

Tja, wij houden geen van allen van dat soort gein.
Voor ons geen onbekende dingen, wat de boer niet kent dat eet hij niet.

Ik heb je zus beloofd dat ik het apparaatje ga proberen, en beloofd is beloofd …..maar ik heb er een hard hoofd in……

Huisje, boompje, Gijs…

Bijzonder dat je zus nog zo nu en dan een wandeling maakt met jouw man en de honden. Contact met een persoon waarmee je een groot verdriet deelt is zó belangrijk. 
Het delen van verdriet is zó belangrijk lieve Diaantje. En dat doe je met niemand beter dan met mensen die je dierbaar zijn en je verdriet delen.
Er zijn maar weinig dierbaren waarmee ik mijn verdriet nog deel, je zus, je broer en een lieve vriendin waarvan ik graag zou willen dat ze dichterbij mij woonde.
Ook ben ik benieuwd waar ik ga wonen, en wat zou ik beslist hebben over het nieuwe huis als jij nog hier geweest zou zijn. Mijn gedachten staan geen minuut stil, momenteel is mijn eenzaamheid groter dan ooit. Je zus was afgelopen week veel bij mij, en komende week ook nog.
Ik kan zo weinig zelf doen Diaantje, de twee corona injecties hebben mij echt géén  goed gedaan Di, en een booster komt mijn lichaam niet meer in, hoe anderen daar ook over denken. Het is mijn lichaam en ik ervaar het, een ander niet.
Nog niet eerder heb ik zoveel pijn gehad, en nog.
Dinsdag wéér naar de pijnkliniek in Breda, als ik met zoveel pijn verder moet leven dan………ja wat dan…..
Gijs voelt mij héél goed aan, hij komt steeds heel dicht bij mij zitten, volgt mij op de voet, zo lief, een dier voelt beter aan als een mens wanneer je troost nodig hebt. Het zal voor Gijs dadelijk ook niet meevallen om te verhuizen. 
We gaan het afwachten Diaantje, ik ben echt heel blij dat casade totaal niet moeilijk gedaan heeft over mijn onverwachte beslissing. Er zat al mooi behang op de muur, maar ja, het moest er toch ook weer af…….
Jij zou gezegd hebben ” ma toch, en er ook niet vanop gekeken hebben, als er iemand was die mij goed kende, dan was jij het wel ……maar je bent er niet meer, en daar kan ik maar héél moeilijk mee leven…..

Citaatje

Om de tekst van het plaatje goed te kunnen lezen moet je het even aantikken.

Ik las vandag in een nieuw boek dat elk jaar makkelijker gaat worden…..luister, er stond dat het eerste jaar een jaar is waarin je niet in de stemming bent om dingen uitbundig te vieren. Het tweede jaar zal het je makkelijker afgaan, want je beseft heel goed dat anderen van je verwachten dat je er af en toe toch weer enigszins vrolijk bij bent. Dus je doet vanaf het derde jaar weer overal een mee, want het ergste verdriet heeft nu niet altijd tranen meer……..
Weet je, ik denk dat er schrijvers / schrijfsters bestaan die hun wijsheid in boeken noteren, maar zelf nog nóóit in andermans schoenen hebben gestaan…….
Dit onderstaande stukje tekst is voor mij zoals het is…..daarom deel ik dit…..

Kort lontje…

” Nee, je mag zoveel niet zeggen, maar ik doe het toch “.
Gelijk dat mens dat een week of twee terug tegen me zei dat ik niet zo in mijn verdriet moet blijven hangen, ik heb haar meteen geblokkeerd. Ik vraag niet om reacties, ik schrijf voor mezelf en ja, je mág het lezen, maar je hoeft me niet te vertellen wat ik wel en niet mag.
Zo ken jij mij Diaantje, je vond soms ook dat het wel wat milder kon, maar soms lukt dat gewoon niet.
Dat ik niet ga verhuizen naar de bunker is een beslissing die ik puur voor mezelf heb genomen. De consequenties die daaraan verbonden zijn komen alleen op mijn bord terecht en moet ik accepteren. Maar ik zal nóóit zover mijn eigen regels overtreden dat ik er niet mee kan leven Diaantje.
Je kent het gezegde Diana, ” het leven is kort, maak er wat moois van “.
Voor jou was het leven véél te kort, en dat draagt heel zeker bij aan de manier hoe ik nu, op mijn ouwe dag, in het leven sta.

Jouw overlijden heeft mij zó veranderd, ik ben nu veranderd in een onvoorspelbaar mens. Ik doe niet meer wat ik absoluut niet wil doen. En dat geldt voor alles en iedereen. Géén idee hoelang ik hier nog mag rondlopen, maar als het klaar is, ook goed.
Géén booster meer voor mij, niet naar een huis waar ik moordneigingen krijg omdat de muren op me afkomen. Ik heb genoeg meegemaakt in mijn leven om de laatste jaren ook nog naar de wil van anderen te moeten leven.
Leven en laten leven Diaantje, weet je nog dat wij dat vaak tegen elkaar zeiden als we onderweg dingen zagen waarbij we onze wenkbrauwen optrekken ?
Het leven is kort Di, en dat besef je pas goed als je kind uit het leven wordt weggerukt, en je eigen dagen minder worden………

Ik ga je terugzien lief, dierbaar kind van mij…..spoedig….❤❤

Liefde….

Lieve Diaantje, je wordt zo gemist……❤❤❤❤❤
Johannes 5 : 28, 29.

Herinner mijn dochter…..met een hart ❤
of een woord, als het maar geen sterkte is.

Het verlies van je kind kom je never nóóit té boven. Ik voel haar aanwezigheid elke seconde in mijn leven, haar schaterlach, haar humor, haar positieve kijk op heel veel dingen, haar zorgzaamheid voor mij……niet te vergeten haar liefde voor dieren.
Herinner mijn dochter zoals ze was, liefde.
Diana was liefde ❤❤❤❤❤

2022

Ohh Diaantje, wat een dag, wat een stress, en wéér tranen op de gekste momenten. Dinsdag dan eindelijk naar de pijnkliniek. 
Tja lieve Diaantje, inmiddels zijn we in 2022 aangekomen. Net zo min als jij, deed niemand bij ons thuis aan het uitdelen van beste wensen. Nog steeds doen wij hier niet aan mee, waarom ook. Omdat het zo gezellig en zo vredelievend overkomt ? 
Lieve Diaantje, de plannen die wij samen in onze hoofden hadden toen bekend werd dat ik uit mijn huis zou moeten in verband met sloop  is van tafel. Definitief !

In goed overleg met de de verhuurder krijg ik mijn status als voorrang sloopregeling terug, en kan ik uitkijken naar een huis waar de muren niet op me afkomen. 
We waren al aan de slag gegaan, met behangen, met het kopen van tapijt, het opmeten van de gordijnen………
Het was anders geweest als ik de woning eerder had mogen zien, een idee had kunnen krijgen van de afmetingen, de indelingen. ” Wel lekker dicht bij ons ma”, waren de reacties van je broer en zus. Dat was wel een goede reden geweest  al zeg ik het zelf. Maar nee, ik kan er niet tegen om het gevoel te hebben geen kant op te kunnen. 
Dat je moeder claustrofobisch is, is jullie kinderen, nooit ontgaan, géén auto met maar twee deuren, altijd kijken waar de nooduitgang is.

Ik ben blij dat ik deze beslissing genomen heb,
en dat de verhuurder mijn probleem serieus genomen heeft. 
Ik weet niet of het anders gelopen was als jij nog bij ons geweest was….ik denk dat jij wellicht ook tegen mij gezegd zou hebben ” ma-tje, het is leuk, alles nieuw, maar hier ga jij het niet redden, ik ken jou “……
En daarom weet ik zeker dat ik de juiste beslissing heb gemaakt. 

Lieve Diaantje, de tijd dat wij elkaar weer in de armen kunnen sluiten komt snel dichterbij……
Tot gauw mijn lieve, lieve Diaantje ❤❤