Stilstaan…

Juli 2007

Heerlijk…de balkondeur open, een wijde blik over de mij o zo vertrouwde duinen, én muziek ! Probeer daar maar eens niet vrolijk van te worden. Dat is natuurlijk een beetje overdreven, het valt mij vaak niet eens meer op. Dan drink ik mijn senseo op mijn balkonnetje, en kan mij ineens een gevoel van dankbaarheid overvallen. Als ik in de verte de Pagode zijn proefvlucht weer zie maken, de bomen nóg groener zijn dan gisteren, het toch wel apparte geluid van de meeuwen die hier hun ontbijt komen halen…….ik heb weer een cadeautje gekregen, en het ook opengemaakt. Er zijn zoveel mensen die nooit een cadeautje krijgen, die elke dag moeten leven op een vuinisbelt, maar af moeten wachten of ze nog iets te eten zullen vinden vandaag. Zoveel mensen die moeten leven tussen het oorlogsgeweld, niet weten wat het is om in vrede te leven. Er zijn mensen voor wie vandaag de laatste dag van hun leven gaat worden, die de strijd tegen een ziekte op moeten geven, afscheid moeten nemen van het liefste wat zij bezitten.Er zijn mensen die vandaag een nieuw leven in hun armen gedrukt krijgen, op welke manier dan ook. Mensen die doordat er ergens een medemens sterft weer een toekomst hebben. Maar er zijn ook mensen die niet tevreden zijn…..die nóóit tevreden zijn. Die elke dag meer willen en dat ook voorzichzelf willen houden. Mensen die het niets kan schelen of er aan de andere kant van de wereld een kind sterft door gebrek aan voedsel. Ik weet het, ‘ kan ik het helpen ? ‘ kan ik er wat aan doen ? ‘ Ís het soms mijn schuld ? …….. Ik weet dat het niet altijd gaat en dat onze mogelijkheden beperkt zijn. Wat ik wél weet is dat het geluk in jezelf begint bij de ander. De ander, je medemens. Als je daar begint doe je voor vandaag genoeg. Deel je glimlach, maak eens een praatje, informeer eens écht naar de ander, en niet zomaar oppervlakkig omdat je vraag een vorm van beleefdheid is. Accepteer dat anderen je wijzen op eventuele fouten die je misschien onbewust maakt, want niemand is volmaakt. Weet niet altijd alles beter, respecteer de mening van anderen, ook al is dat niet de jouwe. Neem eens even de tijd om verder te denken dan je eigen straatje, denk af en toe ook eens ‘ wereldwijd ‘ en besef dat je een gelukkig mens bent. Dat heb ik ook gedaan vanmorgen, zonder daarbij mijn medemens uit het oog te verliezen. Besef dat het morgen ineens anders kan zijn, dat jij het kunt zijn die afscheid moet nemen, dat er afscheid genomen kan worden van jou. Je hoeft er ook niet continu bij stil te staan…….een momentje per dag is genoeg.